Beesten

Welkom bij het verslag waar u allemaal met smart op gewacht hebt: het verslag van ons trainingskamp naar Newcastle met aansluitend de wedstrijd tegen het Champions League-elftal van Zeelandia. Voor ik aan het verslag begin, zit ik nog wel met een vraagje. Valt het jullie ook op dat er de laatste tijd extreem veel huisdieren ontsnappen in Serooskerke? Zijn alle honden, katten, pluimvee en knaagdieren op cursus geweest bij Swiffer? Heeft de regering de belasting op halsbanden verhoogd?

Vrijdagochtend 17 januari vertrokken we vol goede moed richting Schiphol. De vreugde was al snel voorbij toen bleek dat onze vlucht enige uren vertraagd zou zijn door de mist. Toen was de vertraging verdwenen, maar toen was ie er toch weer. Uiteraard precies net geen drie uur vertraging, zodat we geen recht hebben op een vergoeding. De boeven. Maar goed, dan moet je wachten op Schiphol en drink je van ellende maar een paar biertjes. Rekening 1150 euro, een goed begin. Door deze vertraging kwamen we te laat bij ons eerste deel van het programma: de rugbywedstrijd Newcastle Falcons – Montpellier. Misschien maar beter dat we maar een halve wedstrijd hebben gezien, want er was geen fluit aan. Het was een wedstrijd in de EPCR Challenge Cup, de Europa League van het rugby. Hoe Newcastle daar ooit in beland is, blijft een raadsel, want ze kunnen er weinig van. In Engeland staan ze stijf onderaan, net als in deze Europa League. Deze wedstrijd was ook een kansloos verhaal en voor de sfeer hoef je er ook niet naar toe. Wel hebben ze er bier in plastic bekers van een liter, ook Guinness.

Groot was de vreugde van de baliemedewerker van het hotel toen hij uren later dan gepland een groep van dertig beschonken mannen mocht inchecken, sommige nog met een literbeker bier in de hand. Toen we eindelijk ingecheckt waren gingen we nog even de stad in, waar Filthy’s ons stamcafé werd. Mocht u ooit Newcastle bezoeken: dit is zeker een aanrader. De volgende ochtend moesten we alweer vroeg uit de veren om op tijd bij St. James’ Park te zijn. Newcastle United was in topvorm en Alexander Isak had al acht wedstrijden op rij gescoord. Helaas kwam Bournemouth, ook in topvorm, op bezoek. Hollandse trots Sven Botman en zijn collega-verdedigers waren zo onder de indruk van de aanwezigheid van de overige senioren dat ze zich aan dat niveau aanpasten. Isak deed mee, maar deed niet mee. Wie wel aanwezig was, was Young Boy Kloevoe. Hij scoorde een hattrick, waardoor Bournemouth met 1-4 won.

Een aantal van ons had begrijpelijk niet zo’n zin in de bedragen die ze tegenwoordig voor een potje in de Premier League vragen. Zij zouden naar de amateurclub Newcastle Blue Star gaan en hadden aldaar het VIP-hok afgehuurd. Er was nog wat verwarring omdat sommigen dachten dat de club Brown Star heette. De wedstrijd was helaas afgelast vanwege een bevroren veld. Een paar graden vorst is voor de mensen in Newcastle trouwens geen reden om kleren aan te doen. Wat je daar over straat ziet lopen, de etalage van de Maros is er niets bij. Na de afgelasting was er grote paniek bij Blue Star, ze hadden net voor een grote groep dorstige Nederlanders bier ingeslagen. Dus toen vroegen ze maar of we toch niet gewoon wilden komen, zonder wedstrijd. Gevolg was dat eerst de biervoorraad werd opgedronken, vervolgens de baco’s en in het laatste uur dan ook maar, met wat tegenzin, de john tinnocs.

Daarna was het tijd voor nog meer john tinnocs. Simon had een restaurant gereserveerd. Dat was maar goed ook, want de hele stad zat inmiddels ramvol. Hier werd goed gebunkerd en dat was nodig ook. Hierna wilden we de stad in, maar waren we wat besluiteloos. Toen besloten we de Jaanpolonaise te introduceren. Jaan waggelde de stad door en iedereen bleef braaf op een rijtje er achter lopen. Verbaasde toeschouwers keken lachend toe en na verloop van tijd deden er zelfs omstanders mee in deze ganzenpas. Verbazingwekkend genoeg eindigde deze wandeling in een casino. De volgende dag werd er nog wat cultuur gesnoven en dronken we vooral water. Dit verslag is gesponsord door Bar le Stu, hét perfecte stuwater. Water uit een melkpak, wat wil je nog meer? Graag willen we de organisatie bedanken voor dit geweldige weekend. Het was weer onvergetelijk.

Net als vorig jaar zijn er weer delen van het verslag gecensureerd. Hiervoor zou eigenlijk een premiumverslag geschreven moeten worden. Hier zou u dan antwoord kunnen krijgen op vragen als: Wie is Yoeri Blue? Wie stichtte er brand in het hotel vanwege zin in tosti’s? Hoeveel geld zat er in het gokportemonneetje? Had het stadion een cuckstoel? Wie is Dick de C. en wat hebben Fokke en Sukke daarmee te maken? Wie bleven er tot half zeven ‘s ochtends in de stad? Wie is Brobbey Holmes? Wie belandde er in een vechtpartij omdat hij zijn jas wilde pakken? Nam iemand de blauwe pil? Wie belandden er ‘per ongeluk’ op de verkeerde kamer? Wie bestelde zoveel jagerbombs dat hij op de foto mocht met het gebit zonder end waar Bonfire jaloers op zou zijn? Wat doet Bolle Jos in Sierra Leone? Hoe vaak heeft de gokker gezegd dat hij nu echt zou stoppen? Hoeveel Robert-Jans kan een mens in zijn contacten hebben? Wie hielpen er op dubieuze wijze een vrouw met het zoeken naar haar autosleutel? En wist u dat als je te dik bent voor de riem in het vliegtuig, de stewardess een extra spanband komt brengen?

Tot zover het trainingskamp. Nu is het tijd voor het verslag van de wedstrijd tegen het altijd lastige Zeelandia. Dan zou je verwachten dat er op de woensdag hard getraind wordt, maar de opkomst was te laag. De beesten zitten op Tenerife en een andere vaste aanwezige op de training had geen zin om op de fiets te komen nu zijn rijbewijs is ingenomen. “170, maar die politie-agent zat me op te naaien” De voorbereiding op de wedstrijd was sowieso niet optimaal. Het halve elftal is op skivakantie, ziek of aan het beunen. Van de versterkingen van het derde kwam er een niet opdagen, want geen zin, terwijl hij wel op het sportpark liep. Gelukkig waren Kjell en Raoul wel bereid mee te doen, veel dank daarvoor.

De aanvoerder moest naar aanleiding van misdragingen in Newcastle één wedstrijd zijn band afstaan. Het onderzoek naar deze misdragingen loopt nog. De speler in kwestie is niet bereikbaar voor commentaar. Jelle is dan altijd de eerste om de aanvoerdersband in ontvangst te nemen, maar deze keer wel in zeer speciale vorm. Keeper Yoeri was eindelijk een keer niet geblesseerd of ziek, maar moest met het eerste mee. De voetbalvereniging Serooskerke kent namelijk een groot aantal keepers. Dat is soms vervelend aangezien er maar zes elftallen zijn en er keepers soms niet in actie komen. Deze keepers zijn echter allemaal behoorlijk blessuregevoelig, waardoor we dit weekend met een schrijnend tekort zitten. Er kon geen vervanger gevonden worden, dus moest Jelle maar op de goal. Daar deed hij voor de wedstrijd nog leuk over, maar richting en tijdens de warming-up bleef hij maar vragen of iemand anders niet wilde keepen. Het shirt van Yoeri (M) werd vervangen door een Arsenalshirtje. De handschoenen werden geleend van Dielekoker. Als hij maar geen bal door z’n stokken laat gaan…

We moesten tegen Zeelandia 5. Een team waar we een historie mee hebben. Een team waar wij wat van vinden. Van die jochies die met muziek het veld op komt en dan een veel te serieuze warming-up doet. Een team wat elkaar loopt te coachen alsof de Simeone van Zierikzee aan het roer staat. Maar ook een team wat uit een aantal vedettes bestaat, die vooral hun eigen wedstrijd spelen. Met namen en uitspraken die je doen vermoeden dat je tegen een hockeyteam speelt. Aan de andere kant vinden ze ons waarschijnlijk lompe boeren, zit ook een kern van waarheid in. Maar goed, we zijn dus altijd gebrand om dit team te verslaan, wat zelden lukt. Naast vervelend serieus zijn ze ook jong en fit. Laten we nou net vandaag onze halve selectie missen, terwijl niemand meer gewend is negentig minuten te spelen. Daarom was de boodschap vooraf: “Alles geven. Beesten”. Het fruitmannetje had zelfs passievruchten meegenomen voor extra passie.

Dat deden we zeker, maar de tegenstander was de baas in de openingsfase. Ze maakten goed gebruik van de lange bal over de verdediging heen. Johan werd een keer op snelheid geklopt en later Kaj. Bij dit duel slaagde de tegenstander er in met zijn noppen onder de sok en scheenbeschermer van Kaj te belanden. Zit je een keer niet onder het bloed door het kunstgras, krijg je dit. Toen dat gebeurde resulteerde dat in een doelpunt. Jelle viel hier overigens niks te verwijten. Jelle keepte in de eerste helft wat onwennig, begrijpelijk. Hij hoefde geen reddingen te maken, maar had wat moeite met ballen vangen, oprapen en uitverdedigen. Dit resulteerde een keer in een enorme kans, maar een geweldige vliegende blocktackle van Peer zorgde ervoor dat de tegenstander de bal niet in het lege goal kon schieten. De lange bal van de tegenstander leverde niet altijd een kans op, maar was wel hun enige wapen. Gek genoeg besloten ze zelf dat deze tactiek niet werkte en stopten ze ermee. In plaats daarvan zochten ze nu de diepte via de zijkanten, oftewel: de bal snoeihard over de zijlijn heen roeien.

Zelf werden we ook best gevaarlijk uit counters. Alleen vergaten we dat je Kjell diep moet aanspelen en Jur en Candy in de voeten. Dit resulteerde vooral in steekpasses die de keeper kon oprapen, terwijl een spits zich 40 meter terug stond aan te bieden. Inmiddels waren Adje en Robbert-Jan van het zesde aangesloten, zodat we zowaar nog wissels hadden. Ook bedankt voor het meedoen heren! Voor de rust maakten we gelukkig gelijk. Oelie, die sowieso een wereldpot speelde, kopte een bal via de grond binnen. Naar het schijnt zijn eerste goal bij de senioren. Net als bij Peer een druppel op de gloeiende plaat bij de poging om met doelpunten in te lopen op het aantal eigen doelpunten. In de rust maakte het culinaire rubriekje een comeback. Iemand liet zijn uitgelepelde passievrucht in de thee vallen, een interessante combi.

Na de rust waren we het betere team. Er werd soms aardig gecombineerd en op snelheid creëerden we veel. Alleen tot serieuze kansen komen was zo lastig. Hoe vaak we iets net niet goed uitspeelden. Hoe vaak we een bal verkeerd wegstaken. Maar uiteindelijk was het dan raak. Jur was de hele wedstrijd al als een ware Brobbey aan het hangen en sleuren om tot kansen te komen. Maar toen hij eindelijk een keer van zijn man loskwam, schoot hij mooi raak. Aan de andere kant wist Jelle met een handbalredding een bal rechtsboven van hem weg te tikken. In de slotfase volgde nog een offensief van Zeelandia, maar de verdediging stond goed. Robbert-Jan verving Mark goed als ‘die lange’ en kopte menig bal weg. Bert bleef maar tijd toevoegen aan de wedstrijd en het werd nog spannend toen Jelle een bal over de achterlijn punterde in plaats van op te rapen. “Ik ben toch geen keeper”.

Uiteindelijk wonnen we terecht. Al was de tegenstander het daar niet mee eens. “Hoe heeft dit team gelijkgespeeld tegen VCK?”, “We hebben verloren van een knakworstenelftal”. Dat zal misschien het taalgebruik in ‘de stad’ zijn, maar ik begrijp er weinig van. Als wij knakworsten zijn, zijn zij dat smerige zoute water uit het blikje. Volgende week moeten we uit naar Walcheren. Het halve elftal is dan nog steeds op vakantie, dus als je nog ergens voetbalschoenen hebt liggen, meld je dan even. Als je goed je best doet, verdien je misschien zelfs een wildcard voor het uitje van de overige senioren.