Er was eens, in een land vol magie en wonderen, twee koninkrijken: het Koninkrijk van de Rode Jannetjes en het Koninkrijk van de Blauwe Mannetjes. De Rode Jannetjes, onder leiding van de dappere koning Giel Goesten, waren bekend om hun vurige moed, strijd, nooit opgeven en vastberadenheid. De Blauwe Mannetjes, geleid door de wijze ridder Cees Houtepen, stonden bekend om hun strategische slimheid, voetbalvernuft en onverzettelijkheid.
Op een beginnende regenachtige maar later een zonnige dag in het magische dorp Kaatsheuvel, kwamen de twee koninkrijken samen voor een grootse wedstrijd. Strijd om lijfsbehoud in de derde klasse. De Rode Jannetjes wilden graag op het betoverde kunstgras spelen, terwijl de Blauwe Mannetjes de voorkeur gaven aan het echte gras dat groeide door de magie van de natuur. De Grote Tovenaar van het Koninkrijk der Voetbal besloot in het voordeel van de Blauwe Mannetjes, en zo begon de wedstrijd op het groene gras van de VV Desk.
De Rode Jannetjes hadden een klein voordeel, want hun supporters waren talrijk en luidruchtig. Maar ondanks hun steun, konden ze de Blauwe Mannetjes niet verslaan. Voor de rust scoorde de dappere Jan, Nick van Velzen een doelpunt voor de Rode Jannetjes, waardoor ze de leiding namen. De Jannetjes hadden dit kunnen uitbreiden maar de kansen die ze kregen, werden niet benut door goed keepers werk van elf Niels Dieleman, de waardige vervanger van de geblesseerde elf Tygo de Bruijn. Koning Giel Goesten wist dat het nu moeilijk zou gaan worden in de tweede helft. Hij had de blauwe mannetjes namelijk goed geanalyseerd in de voorgaande wedstrijd die ze hadden gespeeld en wist waartoe ze in staat waren.
De Blauwe Mannetjes, waren vastbesloten om niet opnieuw te degraderen, speelden met nog meer vastberadenheid na de rust onder aanvoering van elfen koning Ruben Hollemans. Tot de 70ste minuut leek alles in balans, maar toen, door een magische aanval, scoorden de blauwe mannetjes de gelijkmaker. Een afwerking alla Bep Bakhuis door elf Bjarne Murre. In de slotfase viel het winnende doelpunt, waarbij de doelman van de Rode Jannetjes niet helemaal vrijuit ging op een schot van elf Alex Jobse, en een Blauw mannetje, de elf Bjarne Murre opnieuw zeer attent was en de verlossende 1-2 binnen schoot.
De Blauwe Mannetjes vierden hun overwinning met vreugde en opluchting. Ridder Cees Houtepen was blij dat hij zijn carrière als trainer niet zou afsluiten met een tweede degradatie op rij. Hij kende zijn ploeg goed en wist dat ze na rust beter zouden spelen en meer druk zouden uitoefenen. Deze strategie werd in de rust besproken met zijn blauwe elfen en tot uitvoering gebracht. Er was wel een teleurstelling door de Mannetjes te verwerken elf Jordi Sinke moest uit gezondheid overwegingen in de kleedkamer achter blijven. Hierdoor werd elf Bjarne Murre als aanvaller aan het blauwe Mannetjes team toegevoegd en die uiteindelijk als dappere elf met zijn twee treffers de Blauwe Mannetjes de overwinning bezorgde en elf van de Blauwe Mannetjes werd.
En zo eindigde de wedstrijd, met de Blauwe Mannetjes die hun koninkrijk veiligstelden en de Rode Jannetjes die terugkeerden naar hun ruïne (tegenover het kasteel), vastbesloten om sterker terug te komen. En ze leefden nog lang en gelukkig, met de hoop op een nieuwe kans op promotie in het volgende seizoen.
Na de overwinning barstte er een groot feest los in het Koninkrijk van de Blauwe Mannetjes. De balzaal van de VV Desk werd omgetoverd tot een magische feestlocatie.
De Blauwe Mannetjes dansten en zongen, hun vreugde was niet te temperen. De elf Bjarne Murre, de held van de dag, was al op de schouders genomen en werd op het veld en in de balzaal bedolven onder de schouderkloppen van zijn mede-elfen, supporters en als een ware kampioen gefeliciteerd.
En zo vierden de Blauwe Mannetjes hun lijfsbehoud en overwinning nogmaals in hun Strôskerke clubhuis, met een feest dat nog lang in mijn herinneringen zou blijven met een lied als hoogte punt (Strôskerkse volkslied). Het was een viering van moed, strategie en de magie van het voetbal.
