Als trouwe lezers van de topscorerslijst schrokken we toch even. Kersverse spits Mark was ondanks zijn hattrick tegen Terneuzen geen speler van de week geworden, die was er sowieso niet. Wat moet hij nog meer doen om speler van de week te worden? Verder lazen we dat de wedstrijd tegen Terneuzen een mooie afsluiter was voor het vijfde. Daar heeft de topscorerslijst het toch even mis, want er stond nog een pot op het programma. En die ging weer nergens over, dus werd er weer geloot voor de opstellingen. Deze keer was er wel wat twijfel. De wedstrijden tegen Zeelandia 6 zitten altijd vol rivaliteit, dus werd er overwogen toch met een normale opstelling te spelen.
Gelukkig werd dat ‘m toch niet. Er werd gewoon geloot, behalve voor één positie. Jelle was waarschijnlijk wat angstig voor vuile meters, dus claimde hij de positie onder de lat. Voor de wedstrijd kondigde degene die normaal keept zijn afscheid aan. Yoeri maakt de overstap naar het tweede en sloot zijn carrière bij het vijfde af als linksback. Het was dat of op de bank zitten bij het eerste… Vorige week beviel het middenveld hem goed. Hij had alleen wel zodanig last van blaren dat hij niet met de selectie mee kon trainen. Geen idee wie volgend seizoen onze keeper wordt, maar ik denk dat we dit jaar een recordaantal keepers hebben gebruikt: Yoeri, Jelle, Mark, Tim, Ruud en Olivier. Ik heb de opstelling/loting niet helemaal meer scherp, maar ik weet dat er veel spelers op posities liepen waar ze niet aan gewend zijn. Zelf liep ik in ieder geval zo verward rond, dat ik ook niet meer weet wie waar stond. Rens en Riemens stonden in ieder geval centraal achterin, Jur was centraal verdedigende middenvelder, Peer en Tim aanvallende middenvelders, Maurice linksbuiten en Didier spits. Later viel Ven in op linksback, Rens als rechtsback, Ollie als verdedigende middenvelder, Syl op linksbuiten, Mau in de spits en Jur als centrale verdediger.
Wie ontbraken er? De gebroeders Dingemanse en de vedette. Dit keer met een goede reden, want er werd Ereklas gereden in de stromende regen en wind van Zoutelande. Uiteraard presteerden de gebroeders Fris weer geweldig: Grijpskerke won de Ereklas onder toeziend oog van Hugo de Jonge (bedankt voor uw stem op). Gefeliciteerd heren! Het zou best kunnen zijn dat we het best ringrijdende voetbalelftal op deze planeet zijn. Je kan nou eenmaal niet in alles het beste zijn (voetballen). Over ringrijden gesproken: Yazzie op een paard. Genoeg over onszelf. Laten we het eens over de tegenstander hebben. Zoals ik hierboven schreef, zijn wel altijd extra gebrand om te winnen van Zeelandia. Dat komt omdat ze het nogal serieus nemen. Ze doen een warming-up met pionnetjes en hesjes, een leider geeft op gepaste toon aanwijzingen en dit alles wordt afgesloten met een uitgebreid positiespel. Het verschil mocht er wezen, wij namen als warming-up een paar shotjes. Jur was het fruitmannetje, maar zijn navigatie stond nog ingesteld op de Drankgigant, waar hij zure appelshots insloeg. Het waren speciale suikervrije shots, ranzige bucht, perfect om voor de wedstrijd te drinken.
Net als vorige week stond het eigenlijk wel aardig. Hoe gekker de positie waarop je wordt neergezet, hoe meer je je aan de basistaken houdt. Didier kon weer doen wat hij als centrale verdediger ook wel eens probeert: stomen. Dat leverde een paar kansjes op. Aan de andere kant profiteerde Zeelandia een aantal keer van de wind. Die hadden ze tegen, waardoor hoge ballen vaak ergens tussen onze verdediging en de keeper bleven hangen. Balverlies zorgde ervoor dat een speler van Zeelandia op Jelle af kon. Jelle kwam uit, maar te vroeg. Daarom keerde hij weer om naar zijn goal. Net op dat moment schoot de tegenstander en stond Jelle op het verkeerde been. 1-0. Gelukkig werd het al snel weer gelijk. De keeper van de tegenstander (Petr Čech) liet een vrije trap van Mark los, waarna Didier kon binnentikken. Zeelandia claimde massaal dat de keeper de bal vast had, maar daar was geen sprake van. Didier scoorde zo in de laatste wedstrijd van het seizoen zijn eerste doelpunt.
In de tweede helft hadden we flinke tegenwind. Dat zorgde voor grote problemen, omdat Jelle zijn doeltrappen niet heel ver vooruit kreeg. “Ik ben toch geen keeper”. Het hoogtepunt van de tweede helft was een terugspeelbal van Yoeri op Jelle. Die wipte de bal op en pakte hem in één keer klemvast. Indirecte vrije trap tegen, gelukkig geen tegengoal. Hilarische momenten, maar hij maakte ook een paar mooie reddingen en onderschepte heel goed een paar voorzetten. Hij kreeg het wel druk, want de tegenstanders hadden nu meewind, waardoor alle lange ballen bij Jelle belandden. Aan de andere kant ontstonden ook wat kansen, waaronder voor Mark en Peer, die van heel dichtbij hun schoten geblockt zagen worden. Op het laatst werd het nog een beetje grimmig door wat overtredinkjes en frustraties. Het dieptepunt was een beetje sneu van Zeelandia. Ze kregen een vrije trap ter hoogte van de middellijn, maar de bal lag inmiddels achter de cornervlag. Jelle was zo sportief om de bal op te halen voor Zeelandia. Toen hij nog terugliep naar zijn goal, gaf de scheidsrechter al toestemming de vrije trap te nemen. Deze werd in een keer naar het lege goal geschoten, maar ging gelukkig net naast.
Daarom werd het één groot feest toen we in de laatste minuut de winnende goal maakten. Dit seizoen hebben we vaak mogen genieten van de zwaehertjesconnectie, maar vandaag waren het de broertjes. Mark stak Tim weg, die natuurlijk niet miste. Zo wonnen we een wedstrijd vol passie en strijdlust, wat Sylvano weer een krampaanval kostte. Tot frustratie van de tegenstanders, die waren “helemaal klaar met deze hele kutsport”. Misschien nog een extra positiespel de volgende keer. De titel zat er weer niet in, maar het was toch weer een succesvol seizoen. We doen het sowieso wel aardig als vereniging. Wij tweede, het zesde kampioen, het derde en vierde draaien mee in de top en het eerste en tweede hebben de nacompetitie gehaald. Verder was er nog goed nieuws: na enige dagen vermist te zijn is kat Bertus Zacharias Wouters weer gevonden in het hooi. Na wat illegaal meegesmokkelde biertjes was het tijd voor de slotavond op Seroos. Hier was het één groot feest met het ene rondje bier na het andere, een heerlijke maaltijd van Paul Corbijn en optredens van Jelle en een intens starende drumster. Hier gebeurde waarschijnlijk ook nog van alles, maar dat zou ik niet meer weten. Tot volgend seizoen!
