Het is inmiddels alweer ruim anderhalf jaar geleden dat ik na 35 jaar even geen voetbal weer “actief” werd binnen de V.V. Serooskerke. Dit keer bij de mannen van de Wandel Voetbal, een gezellige groep! Een gemêleerd gezelschap van momenteel 20 man die zowel binnen als buiten de lijnen fijn met elkaar omgaan. Om jullie nu een beeld te geven hoe het er aan toe gaat op de woensdagavonden op sportpark Noordhout zal ik proberen dit in deze korte bijdrage weer te geven.
Eigenlijk begint het al op dinsdagavond, dan lanceert Bert in de groepsapp, Aanwezig? Ja of Nee. Reageer je als eerste, dan ben je de klos en mag je de hesjes uitdelen en wassen. Zo zijn er mensen die daardoor tot een half uur voor de training wachten met reageren. Ook kijkt men stiekem wie er allemaal zal zijn, maar dit is niet voor iedereen doorslaggevend. Gemiddeld is er een opkomst van 14 tot 16 man.
Woensdag vanaf 19.10 stroomt kleedkamer 4 langzaam vol en worden de hesjes uitgedeeld en de tactiek besproken. Daarna gaat men richting veld 4 of bij nattigheid naar het kunstgrasveld. Hier wordt met landmeetkundige precisie door Sjaak, aan de hand van het aantal deelnemers van die avond, de afmetingen van het veld bepaald. Na een intensieve warming-up al dan niet onder leiding van de nestor van de groep wordt de partij gestart. Met in achtneming van de belangrijkste spelregels (niet hardlopen dus wandelen en geen lichamelijk contact) gaat iedereen er vanaf het begin vol in. Nu is er weleens discussie over deze regels maar daar komen we meestal wel uit. En zo niet, dan beslist de nestor, onze meevoetballende VAR! Daarna is de discussie gelijk gesloten!
Verder is er ook een wandelend scorebord, bij elk doelpunt roept deze de tussenstand door. Omdat een aantal spelers de hoorapparaten niet in doen tijdens de training kun je, afhankelijk van de wind, het scoreverloop in Gapinge volgen.
En dan het spel wat op de mat wordt gelegd, dat is ongekend! Dit om met de woorden te spreken van een van de gebroeders M, overigens geen familie. Maar er zijn nog twee gebroeders M die wel familie zijn trouwens. Natuurlijk is het individuele niveau wel afhankelijk van de vorm van de avond. Meestal worden fantastische acties afgewisseld met veel te diepe passes en slordig balverlies. De doelpunten zijn van een grote schoonheid vanuit alle hoeken en standen belanden ballen in het net. Vooral als die ene Hans (we hebben er drie) bij linker cornerpion met rechts aanlegt, roept iedereen de gevleugelde uitspraak van Hugo (hoe kan het ook anders) Walker: “komt dat schot”, bolt meestal het net.
Na een uur, als de dorpskerk 20.30 slaat, roept het wandelend scorebord: “De Winnende”! Het belangrijkste moment van de avond. Het sein voor nog meer scherpte. Of het nu 9-9 is of 12-2 als je “De Winnende” maakt is je avond goed en kun je er week op teren. Sommigen maken de volgende dag een ereronde over Seroos!
Na “De Winnende” is het tijd om weer terug te keren naar kleedkamer 4 en een opfrissende douche gaat het richting 3e helft. Met een drankje, van 0.0 tot een borrel met een kop erop en alles wat daar tussenin zit is het gezellig aan tafel in de kantine. Wel zijn er nogal eens problemen om de juiste knoppen op de afstandsbediening te vinden om de CL wedstijden op woensdagavond te volgen. Gelukkig wandelen na een kwartier de mannen van de overige senioren binnen en helpen ons met een vloeiende handbeweging uit de brand.
En als ik naar huis fiets, is dat met een voldaan gevoel of er nu gewonnen of verloren is. Alle kleine pijntjes voor lief nemend want het is weer mooie avond geweest!
Nr. 18
De echte gebroeders M, Saco en Jacob Jan, Bert (maakt foto), Fred, Adri en Rob ontbreken op deze foto.
