Voor we aan het verslag beginnen, volgt er eerst een kort nieuwsbericht (geen betaalde promotie): Bij Wazza Fish & More, Markt 69 te Westkapelle, wordt sinds kort ook gefrituurde egel verkocht. Van zichzelf al krokant door de stekels en je wordt er ook niet zieker van dan van de rest van het assortiment. Kom je uit WKP of RMU (we weten dat jullie meelezen), krijg je zelfs een speciale behandeling van Wazzaaa. Beschikbaar zolang de voorraad strekt. Ander groot nieuws: de dode hoek is weer terug. Ik zou niet weten waarom je in het jaar 2024 nog gebruik zou maken van Facebook als je nog niet gepensioneerd bent, maar je kunt het niet openen zonder dat de vedette je uitlegt waar de dode hoek van een trekker zit. Ten slotte wilde Teun nog meedelen dat een van zijn konijnen tweede van de keuring is geworden, een matige score met een punt aftrek omdat de onderkant niet helemaal wit was. “Misschien leuk voor in het verslag”, aldus Teun. Waarom de onderkant van ‘t knien niet helemaal wit was, is niet bekend.
Terug naar het verslag. Een verslag van de wedstrijd tegen de ZZP’ers van RMU. Een leuke wedstrijd, maar vooral veel randvermaak. Het begon al goed toen we in Erremu aankwamen. In ons eigen team zitten een paar spelers die aardig verrot zijn van binnen, waardoor het gewaardeerd wordt als je geen gebruik maakt van de wc in de kleedkamer, maar een andere pakt. Die regel geldt blijkbaar ook in Arnemuiden, want toen Jur als eerste de kleedkamer betrad, schrok iemand die daar nietsvermoedend zat te schijten zich een ongeluk. Voor de wedstrijd hield de scheidsrechter een heel verhaal dat hij het fluiten zeer serieus nam. Zo gaf hij bij elke overtreding aan wie deze gemaakt had op wie, “Zeven op elf”, en mocht de vlagger pas vlaggen als de aanval klaar was: “Wait and see!”. Voor het geval de VAR er nog naar moest kijken ofzo. Wissels mochten alleen bij de middellijn het veld in en alleen de aanvoerder mocht met de scheidsrechter praten. Gevolg was dat Riemens, nadat hij pas op gewelddadige wijze uitgekleed werd, nu ook voor het oog van het massaal toegestroomde publiek van zijn aanvoerdersband werd beroofd. Riemens is een prima aanvoerder, maar niet echt een prater. Ruben werd als aanvoerder aangewezen, maar die had dan weer gewetensbezwaren tegen het dragen van een regenboogband. Uiteindelijk was leider Jelle onverbiddelijk. Ruben moest de band om.
De wedstrijd begon wel aardig. Binnen 10 seconden stonden we 0-1 voor. Heel apart, normaal staan we zelf altijd binnen een paar minuten achter, omdat het nog niet helemaal goed staat. Candy gaf de bal af op David, die zijn eerste seconden van het seizoen bekroonde met een goal. In het begin van de wedstrijd waren we beter, maar wisten we de kansen niet te benutten. Vooral omdat er een enorme keeper stond die een paar aardige reddingen maakte. Wel raakte hij bij elke redding geblesseerd en bleef hij op de grond liggen. Na een aantal keer raak je als tegenstander toch in dubio: Moeten we nou weer die bal uitschieten of zal ik eens een keer de bal in het lege goal schieten? Een aantal van die grote kansen werd trouwens gemist door Ruben, die duidelijk moeite had met zijn nieuwe status als aanvoerder. Je hebt spelers die niets kunnen, die beter gaan spelen door het verantwoordelijkheidsgevoel van een aanvoerdersband. En je hebt vedettes die normaal onbevangen over het veld struinen en een beetje hun ding doen, waardoor ze ineens druk voelen door een aanvoerdersband.
De tegenstander had geen wissels, dus bij elke blessure was het oplappen en doorlopen. Wel was de lokale jeugd massaal uitgelopen om langs de lijn niet naar de wedstrijd te kijken en te roken. En dat allemaal in dezelfde Parajumpers jassen. Als de Nickelson jassen ooit weer in de handel komen, u kent ze wel, die glimmende vuilniszakken met een behoorlijke nerts in je nek die rond 2010 populair waren, denk ik dat er in RMU wel een flinke afzetmarkt is. Na drie keer subtiel uitverdedigen waren alle wedstrijdballen op en werd er naar de bank gekeken. Dit eindigde in een conflictsituatie, omdat de toeschouwers helemaal niet voor de wedstrijd kwamen en zich dus ook niet echt bekommerden om de wedstrijdballen. Bij ‘t vuufde waren wel wissels aanwezig. Dit keer had niemand last van blessures, maar werd Joost z’n excelwisselbeleid weer verpest. Riemens was uit zijn schoen gescheurd en liep met zijn hele voet uit zijn schoen. Gelukkig zat er een rol Leukoplast in de verzorgingskoffer. Helaas had Riemens behalve van kapotte schoenen ook last van een trilaanval in zijn voet, het leek Schmidtchen Schleicher wel, dus was het repareren nog lastig. Al deze randverschijnselen haalden ons niet uit het ritme, want door de combi Candy – Rensch gingen we met een 3-0 voorsprong de rust af. Eerst gaf Rens af op Snoep, die hem even later als dank ook een goal gunde.
3-0 voor bij rust, dat betekent tijd voor Jellery play. Het viel mensen op dat het verslag wel heel erg vaak over Jelle gaat, maar hij doet het er zelf om. Het leek me ook wel eens leuk om iemand anders aandacht te geven, bijvoorbeeld Didier of Maurice, maar die doen gewoon normaal hun ding. Duracellkonijntje Tim stoomde weer eens ouderwets op en werd vastgehouden. Hij haalde hier het maximale uit door met een mooie sprong in de zestien meter te vallen, waardoor de scheidsrechter een penalty gaf. Penaltyspecialist Joost stond gewoon op het veld en ook Candy was present. Maar één man wist met een indrukwekkende sprint de bal op te eisen, waarna hij bekaf was. Uiteraard was dit Jelle. De keeper stond al te lachen om de gretigheid. Nu was deze keeper behoorlijk lang. Dan zou je denken: schiet hem laag in een hoek, dan komt hij nooit op tijd bij de grond. Jelle besloot echter een eerbetoon te brengen aan Johan Neeskens door hard door het midden te schieten. Vol op de lat. Achteraf bleek dat hij eigenlijk op het linker zijnet (ik hoop de binnenkant) had gemikt, maar dat de overzwaai niet goed lukte, “want zo heb ik het ooit van Ruud van Nistelrooij geleerd, of nee, Mark van Bommel”. Natuurlijk, Mark van Bommel, bekend om zijn vele doelpunten.
Hierna gebeurde er lang niets, tot Ven scoorde op aangeven van David. De tweede helft zat ook weer vol dom vermaak. De scheidsrechter, die zijn taak zeer serieus nam, kon het lachen op een gegeven moment ook niet meer houden. U moet trouwens niet denken dat wij negatief zijn over een scheidsrechter die het té serieus neemt. De beste man floot oprecht goed, onze complimenten! Op een gegeven moment had Arnemuiden zowaar wisselspelers. Een vlaggende speler ging het veld in, dus moest de speler die het veld verliet gaan vlaggen. Dat weigerde hij. Dus moest iemand uit het publiek de vlag ter hand nemen, maar hij had nog een biertje in de hand. De scheidsrechter vond dat niet kunnen en het biertje moest zielig alleen aan de kant plaatsnemen. Dit alles tot woede van de aanvoerder, die naar de zijlijn kwam om de vlagweigeraar uit te schelden. Ook een spelersvrouw kon het op een gegeven moment niet meer aanzien en riep dat het niveau zo laag was, dat ze bij het eerste ging kijken.
Na de 0-4 zakte het wat in. We gaven geen grote kansen weg, behalve aan Meêuwse, die mocht steeds vrijuit schieten op een of andere manier. Twee blunders van Mark zorgden ervoor dat het nog 2-4 werd. Het werd zelfs nog bijna spannend, want RMU schoot ook nog op de lat. De tegendoelpunten vielen gelukkig te laat, waardoor we weer met drie punten naar huis gingen. Het absolute hoogtepunt van de wedstrijd was dat er op een gegeven moment door een speler “doe ma Hawaii of zò” werd geroepen naar het publiek langs de kant. Misschien waren ze een vakantie aan het boeken, maar ik vermoed pizza’s aan het bestellen. Een goeie punt gaat er natuurlijk altijd in. Over Arnemuidse delicatessen gesproken, ze hebben een heerlijk broodje pittige kip in de kantine. Jelle werd daar zo blij van dat hij in de kleedkamer een prachtige Moto Moto-imitatie deed. Na een kort kantinebezoek keerden we terug naar Seroos voor andermaal een kantinebezoek. Hoogtepunt hier was Piet J. die aan het emoten was op het nummer Handjes Handjes Bloemetjesgordijn. Vervolgens gingen we wat eten bij Onassis, waarna het weer eens helemaal uit de klauwen liep bij de Reutel. Klaas S. en Johnny Lonsdale belandden in een haast filosofische, voetbalinhoudelijke discussie over Ajax vs. Feyenoord. Dit weekend spelen we tegen onze grote vrienden, de Boasjes. Die hebben we vorig seizoen erg gemist. Helaas is het thuis, want we hebben allemaal zin in een avondje Branding.
