In het vorige verslag zagen we de ellende al op ons afkomen. Om 12 uur ‘s ochtends bij de Patrijzen spelen. Na vorig seizoen tegen de Zwaluwen Stormvogels Combinatie en de Duivelandse ‘kraaien’ eindelijk weer een wedstrijdje voor de vogelspotters. Als je zo vroeg moet spelen, wil je maar twee dingen. Een natte lap ham op een klef broodje – je moet nog ontbijten – en een stevige bak koffie – je wil de sanitaire voorzieningen in ‘s-Heerenhoek saboteren. Wat denk je? Kantine dicht. Blijkbaar speelt al het jonge grut tegenwoordig op Veere en aan onze ochtendkoffie wordt niet gedacht. Een meevaller was dat David zijn auto op tijd (!) in het hek parkeerde. Alleen zat hij helemaal niet in de selectie. Hij had zich niet aangemeld en gezien het onchristelijke tijdstip hadden we nooit verwacht dat hij op zou komen dagen. De aap kwam uit de mouw toen bleek dat hij zich alleen bij Joost had aangemeld, zodat hij in ieder geval in de opstelling zou staan. Deze grove ondermijning van het gezag van leider Jelle werd niet gewaardeerd en deze actie zullen we intern ook zeker evalueren. Aan de andere kant kwam het wel goed uit. Als we van tevoren hadden geweten dat onze selectie zo groot was, hadden we spelers moeten uitlenen aan andere teams. Maar maak je niet druk Jacco. Zodra we weer een paar geblesseerde spelers hebben, mag je die gerust lenen bij het derde.
Toen de nood het hoogst was, bleek de redding nabij. Jelle, die weliswaar één koude pannenkoek met kristalsuiker op had als ontbijt, spotte een bakkerskraam in ‘s-Heerenhoek. Met een paar worstebroodjes achter de kiezen en Du Driefstang op de box liepen we de warming-up van de mispit tot ‘t veurôôd. De Patrijzen hadden een redelijk jong team, zelfs vergeleken bij ons. Dat zijn we niet gewend, dus dan maar op de verdediging spelen en op ervaring tegenaanvallen plaatsen. Het was een wedstrijd waarbij beide teams redelijk aan elkaar gewaagd waren, met aan beide kanten een paar kansjes. Voor ‘t vuufde schoot Jur een teruggetrokken voorzet huizenhoog over. Even later kapte hij een paar man uit en schoot hij de bal binnen. Aan de andere kant wisten de Patrijzen twee keer van afstand de lat te raken. Vermakelijk hoogtepunt van de eerste helft was de keeper van de tegenstander die een lichtelijke storing kreeg toen hij de bal nergens kwijt kon. Vervolgens benadrukte hij met enkele krachttermen hoe erg hij een hekel had aan de voetbalsport. De scheidsrechter kon niets anders doen dan hem berispen en een vrije trap toe te kennen. Deze werd nog bijna gescoord door Joost.
In de rust was er sprake van grote verwarring. Uit de verte klonk prachtig gezang, geheel toevallig weer Du Driefstang. Kwam het via het beruchte chineesluikje uit de kantine naar de kleedkamer? Nee. In de kluis met waardevolle spullen lag nog een telefoon Ti Ta Tovenaar te pompen. De man die de thee kwam brengen in een lege kleedkamer zal ook raar opgekeken hebben. Na de rust was het weer tijd voor Jellery Play. Ik hoor u denken: Je staat 0-1 voor, maar de tegenstander zet je vol onder druk. Is het dan slim om Jelle er in te zetten? Oh jazeker! Jelle hield ballen vast, kaatste, zette aanvallen op, enz. En hij deed zijn verdedigende werk, door met zijn rug vallend iemand in zijn knieholte te tackelen. Het leek net WWE. Het arme ventje lag te creperen op de grond, terwijl iedereen de slappe lach had. Hoe pijnlijk het ook was, de scheidsrechter kon er toen geen kaart meer voor geven. In de tweede helft hadden we meer controle. Via een zwagertjescounter kwamen we zelfs nog op 0-2. Ruben gaf de bal diep, een tegenstander maaide over de bal en Tim schoot ‘m binnen. Dit was geen verrassing, want uit betrouwbare bron hebben we gehoord dat Tim als een ware Wout Weghorst in zijn ochtendmeditatiesessie een doelpunt aan het manifesteren was. “Ik ga scoren vandaag. Ik ga scoren vandaag. Ik ga scoren vandaag”, klonk het in huize Nieuwenhuis. De tegenstander was het hier niet mee eens en zaagde Tim in de laatste seconde met een tackle op de bal nog even de ziektewet in.
Na de verdiende overwinning zaten we als hongerige spechten op het chineesluikje te kloppen. En daar verschenen een kratje en wat borden snacks. Deze gingen er prima in, maar het smaakte naar meer. Een kantine waar we niet vaak komen, dat vraagt om de grote terugkeer van het culinaire rubriekje. Tosti was niet gesmolten, bah. Joost moest voordoen hoe je een loempia bakt, want dat had de barman nog nooit gedaan. Smaakte verder wel prima. Nee, neem dan de kantine van Seroos. We hadden eerder al bericht dat daar de inflatie hard had toegeslagen, maar nu zagen we een man met een ijsmuts 220 euro voor een biertje betalen. Na de topscorersuitreiking gingen we nog even voetbal kijken bij Rensch. Jelle was de hele dag druk met het pronken. Hij had een pass op Joost gegeven en die stuurde in één keer Tim diep. Het bleek de aftrap te zijn. Na een dag hard pronken begonnen Jelles oogjes wat te hangen en werd de spraak wat verward. Kent u bijvoorbeeld het gerecht Knotsie? Die komen dus uit Italië, maar niet uit Romaaniaa. En het Nederlands elftal, daar speelt ene Tijini. Zoek dat maar eens op op uw GSM. Volgende week hebben we een weekendje rust. Dus haal de site maar offline.
