Een wedstrijdverslag. Wat was dat ook alweer? Het is inmiddels zo lang geleden dat mijn licentie voor Word is verlopen en ik dit verslag met een ganzenveer moet schrijven. Een maand geleden was onze laatste wedstrijd uit bij Terneuzense Boys. De week erna kwamen de Patrijzen niet opdagen, omdat ze bij hun eerste wilden kijken. Persoonlijk kijk ik nog liever naar drogende verf dan naar de wanprestaties van ons eerste, maar op ‘s-Heerenhoek ligt dat blijkbaar anders. Van de leider van VCK mochten we dit trouwens niet in ons verslag zetten, want anders zou de KNVB (we weten dat ze lezen!) ons een boete kunnen geven ofzo? Dat lijkt me toch een probleem voor die Patrijzen, maar goed. Dus bij deze een rectificatie: Ondanks dat het de wedstrijd tegen onze concurrent om de tweede plaats was, hebben we relatief eenvoudig met 3-0 van de Patrijzen gewonnen. Zelfs zonder een van onze belangrijkste spelers, Tim, die geschorst was door zijn rode kaart tegen Terneuzen. Wel leuk om te horen dat onze verslagen ook in Koudekerke worden gelezen (hoi). We weten dat ze massaal worden gelezen in Arnemuiden, waar iedereen elk weekend benieuwd is of Klaas S. zich nog heeft misdragen in of achter de Reutel. En natuurlijk in Zoutelande, bij onze vrienden van de Boasjes, waarvan we zelf altijd de verslagen lezen om te kijken of er nog dakkapellen hebben gescoord.
Een week na onze ‘wedstrijd’ tegen de Patrijzen was het Koningsdag en daarna Hrieps. Dus werden de levers goed getraind, maar qua voetbal werd er iets minder getraind. Dat was gelukkig niet nodig, want we speelden alleen maar de topwedstrijd tegen VCK, de gedoodverfde kampioen. Als we deze wedstrijd zouden winnen, zouden we nog kampioen kunnen worden. Bij een gelijkspel ook nog, als we daarna in twee wedstrijden zo’n veertig doelpunten zouden inlopen op VCK. Alleen als we zouden verliezen was VCK kampioen. Kortom: statistisch gezien waren we zo goed als kampioen. Dit weekend maakte sowieso wel duidelijk dat je ondanks een grote voorsprong in de titelrace nog alles weg kan gooien. Over PSV gesproken, wisten jullie dat Maurice graag bij PSV zou spelen? Dan traint hij namelijk elke dag op de Heurtgang. VCK staat trouwens voor de Voetbal Combinatie Koudekerke. Een combinatie van wat?, vroeg ik me af. Op de website valt te lezen dat dit een combinatie is van een naamloos groepje voetballende jongeren en oud-leden van OKB: Op Klompen Begonnen. Prachtig. Op diezelfde website wordt ook geadverteerd voor de Nationale Jan Paul van Hecke Dag op 28 mei in Arnemuiden, maar alle grappen hierover zijn helaas door de redactie uit dit verslag verwijderd, omdat ze te goed en voorspelbaar waren.
Een topwedstrijd. Dan moet je op je best zijn. Daarom is het belangrijk dat je goed scherp wordt gezet met een motiverende speech van de leider. Joost bevond zich helaas te paard, dus moest Jelle deze taak overnemen. Dus geen tactische bespreking dit keer. Wel een scheet van een niet nader te noemen persoon, die zo vies was dat Maurice hem aanraadde naar de dokter te gaan. Het heurt schijnt er ‘s avonds nog naar te hebben gesmaakt. VCK had zich wel goed voorbereid op de tegenstander en kwam vragen “waarom die van Wondergem er niet was”. De VCK-er wilde ons graag even mededelen dat Sylvano’s vader nogal dronken was geweest op Hrieps. “Een klein mannetje, maar drinken…” In het begin van de wedstrijd ging het nog wel redelijk. VCK was uiteraard wel beter, maar we stonden goed. Na een klein half uurtje strijden ging het toch mis en kwamen we via een binnengewerkte lange ingooi op achterstand. Daarna ging het vrij snel. Een lange bal van achteruit had meewind en werd nog net van richting veranderd, waardoor die net over de verdediging viel en een spits rustig afmaakte. Een minuut later dacht Peter een balletje rustig op Yoeri terug te tikken, alleen dat was zo zacht dat de spits ermee vandoor ging. 0-3. Dit was blijkbaar zijn veertigste doelpunt van het seizoen. Waar wij, ondanks Peer, de minst gepasseerde verdediging van de competitie hebben, heeft VCK een veel beter doelsaldo omdat ze maar liefst 112 doelpunten hebben gescoord. Dan is het niet gek dat de spits er veertig heeft. Voor de rust scoorde Candy de aansluitingstreffer uit een corner, een rebound die hij van een meter voor de zekerheid met 852 kilometer per uur binnen schoot, met 3 gewonden tot gevolg.
In de rust bleek weer dat Joost flink gemist werd. Jelle gaf de wissels niet heel duidelijk door, waardoor Peer dacht dat hij werd gewisseld. Zou wel terecht zijn, maar dat bleek niet het geval. Peer ging even rustig zijn braces opnieuw installeren in de kleedkamer, waardoor de aftrap vijf minuten werd vertraagd. Terwijl we er net zo’n zin in hadden. Aansluitingstreffer gemaakt, tweede helft meewind, alles nog te winnen. Binnen no time lag de 1-4 alweer in het mandje. Een vrije trap werd binnengekopt door een man die op de grond lag. Opmerkelijk. 1-4 zegt niks, want uit vochten we onszelf ook terug tot 4-4. Die kans kregen we dit keer ook, want we kregen een heuse penalty van Leo. Vaste penaltynemer Joost zal alweer op een paard en het was nog wat vroeg voor Jellery play. Candy zat al niet heel lekker in de wedstrijd, maar mocht hem toch nemen. Door de meewind waaide deze bal helaas acht meter over. Even later kreeg ook Jelle nog een grote kans door goed tegen een teruggetrokken voorzet aan te lopen. De bal ging alleen net langs de verkeerde kant van de paal. Het had dus zomaar 3-4 kunnen staan en dan zou het gaan spoken op Sportpark Noordhout.
In realiteit was het een paar seconden later 1-5, omdat Candy een man in zijn eigen zestien neermaaide. Yoeri zat nog in de goede hoek, maar de penalty werd benut. In de slotfase werd het ook nog 1-6 door een mooi lobje. Hierdoor is VCK kampioen. Nogmaals gefeliciteerd mannen! Graag wel even promoveren. Wel een opmerkelijke statistiek: dit is de eerste wedstrijd die Leo dit seizoen floot, die niet door Serooskerke werd gewonnen. Ondanks het verdriet was het heel erg goed weer om bier te drinken voor de kleedkamer (sorry bestuur we zullen het nooit meer doen). Ik vroeg me af hoe iets dat je dagelijks drinkt elke keer toch weer zo lekker kan zijn. “Dat heet verslaving”, antwoordde iemand. Verder genoten we flink van de woedeaanval van een trainer van een ander team, die zijn boosheid wilde uiten door de deur van de kleedkamer hard dicht te gooien, maar de dranger van de deur gooide roet in het eten. ‘s avonds werd er weer eens een bezoekje aan de Reutel gebracht, waar de hele avond witte rook hing ter ere van de nieuwe paus. Volgende week Terneuzen uit. Die wedstrijd gaat nergens meer over, dus we krijgen een fantasieopstelling. Dat belooft een en al spektakel en hilariteit, dus komt dat zien.
