Het had allemaal zo mooi kunnen zijn. Een prima veld, regen in de ochtend en een mager zonnetje tijdens de wedstrijd. De slotwedstrijd van Beau, Cees, Jos en Jorden. Nacompetitie ontlopen door een overwinning. Keihard feesten bij de slotavond. Eind goed al goed na een vreselijk seizoen.
Helaas… Het liep allemaal een beetje anders… 
 
Na een goede trainingsweek op veld 1 begint Seroos vandaag met de volgende opstelling:
 
Sil, Alex, Lars 
Jordy, Ruben, Beaudoin
Wessel, Tom, Jeffrey, Robbie
Tygo
 
Zowat de hele selectie is fit, waardoor we een goede bank hebben. De grote verrassing is dat Tom, na een hamstringblessure, weer in de basis staat. Jeffry Poppe mag planken. 
 
Opgezweept door het belang van de wedstrijd, een mooie supportersopkomst en een flinke blauwe rookbom (waarschijnlijk aangestoken door een mysterieuze kale man die ooit onze keeper was) stappen we het veld op. We zijn er klaar voor. De blauw witten geven elkaar om beurten een high five of hug.
“Volle bak de druk erop.”, “Zuiver in de passing.”, “Deze is van ons.” 
Beaudoin ziet het al voor zich. Zijn laatste wedstrijd wordt een kraker. 
 
Helaas voor ons matcht Kapelle ons fanatisme. Ook zij staan met een strak gezicht en oorlog in de ogen aan de aftrap. Ze willen hun seizoen koste wat kost met een overwinning afsluiten. 
 
Wat volgt is, zoals je kunt verwachten, een wedstrijd met veel duels. Het spel gaat redelijk gelijk op. Behalve een paar kopkansen voor Seroos en een goed uitgespeelde aanval van Kapelle die gestuit wordt door Tygo, zijn er geen bijzondere hoogtepunten te benoemen. We proberen als ploeg op te schuiven en de druk erop te houden, maar de bedrijvige spits van Kapelle, die overal op blijft lopen, zorgt voor een continue gevaar voor eventuele counters. We gaan met 0-0 de rust in. 
 
In de kleedkamer is het rustig. Het voelt alsof alles nog mogelijk is. Er heerst zelfs een licht gevoel van vertrouwen, ondanks het besef dat we de afgelopen weken vaak tegen een teleurstelling aan zijn gelopen. Cees lijkt ook weinig last te hebben van de zenuwen. Een goed teken zou je denken… 
 
De scheidsrechter laat zijn fluit zingen. De tweede helft gaat van start. Even schakelen, omdat we ineens in het andere goal moeten scoren, maar dat schijnt normaal te zijn… 
 
We zijn nog geen drie minuten onderweg, of Wessel weet vanaf zijn linksbackpositie via de zijlijn een gaatje te vinden naar de lopende Jobse. Er zijn de afgelopen weken regelmatig grapjes gemaakt over de doeltreffendheid van Alex, maar vandaag is zijn kwaliteit niet te ontkennen. Met een prachtige slalom op tempo van buiten naar binnen zet hij twee tegenstanders op het verkeerde been en schuift hij de bal beheerst in de korte hoek. Heerlijk doelpuntje Lex! 
 
Iedereen gaat los. De ontlading is groot. We zitten op rozen. “Koppen erbij houden.” – “Geen gekke dingen!” klinkt over het veld. 
De feestvreugde duurt, zoals wel vaker dit seizoen, niet langer dan vijf minuten. Robbie wordt in een één op één duel aan zijn kant van het strafschopgebied afgetroefd. Zijn directe tegenstander kan de bal voorbrengen. Kapelle maakt de 1-1… Oei! 
 
We naderen de 80ste minuut. Nog steeds 1-1. We zijn beter, maar we scoren zo moeilijk. Een grote kopkans van Ruben gaat over de goal en ook Bjarne ziet dat hij zijn kop-settings niet goed heeft ingesteld. Niemand heeft ons de stand in Goes verteld, maar we begrijpen allemaal dat winst nodig is. SSV speelt vandaag tegen IJzendijke. Voor de meeste ploegen is dat “een eitje”. Ik benadruk “voor de meeste” ploegen (wij speelden gelijk). 
 
In de 78ste minuut is het zover. Redder van het vaderland Alex Jobse neemt zijn ploeg wederom op sleeptouw. Hij krijgt de bal via een fraaie biljardstoot met buitenkantje rechts van Ruub. Alex komt uit aan de linkerkant van het strafschopgebied en schiet via een tegenstander binnen. Opnieuw de ontlading. Zowaar nog groter dan bij de 1-0. “En nu ver***e vasthouden!” Alex’ stem slaat over door de losgekomen adrenaline. 
Zo’n tien minuten gaat alles naar wens. Geen grote kansen, geen gevaarlijke momenten voor Tygo’s goal. Zo doorgaan. Geen gekke dingen. 
 
Er lijkt wel een vloek op ons seizoen te liggen. Als je denkt alles gehad te hebben, kan het altijd nog erger. We zitten intussen in de 87ste minuut. Balverlies in de voorhoede zorgt voor een uitbraak van Kapelle via hun rechterflank. De ingevallen Jeffry Poppe kan een voorzet enkel toucheren, waardoor de bal een rare curve krijgt en net over het hoofd van de ongelukkige Robbie, in de voeten van de rechtsbuiten valt. Robbie is uit balans en wordt voorbijgesneld. Een schot in de korte hoek. Tygo duikt er overheen. Je meent het toch niet!? Via de paal valt de bal binnen. 2-2. 
 
Geen tijd om te treuren. De klok is onze grootste vijand. Nacompetitie ligt nu echt op de loer. We zetten alles op alles om een goal te maken. Alles op de aanval. Tussen de 90ste en 95ste minuut dwingen we vijf corners af. De één nog gevaarlijker dan de andere. Ruben, Oktaj, Jeffrey krijgen allemaal een reusachtige kans, maar de bal wil er niet in. Frans van Pagé, die de wedstrijd op de video zet, kan zijn ogen ook niet geloven. “Wat een kansen!” Het is de vv.Serooskerke niet gegund. Ook vandaag niet. 
In de 96ste minuut wordt het drama compleet. Kapelle scoort uit een counter de 2-3. Als het laatste fluitsignaal klinkt zakken een aantal blauwhemden naar de grond. De wanhoop nabij. Het zat er echt in vandaag. Wat balen, wat balen. 
 
Ondanks een ontzettende strijd en inzet is het niet gelukt. We gaan de nacompetitie in. Datgene wat we zo graag wilden voorkomen is gebeurd. We spraken er al weken en weken geleden over. Misschien deden we dat te vroeg. Misschien lag er daardoor veel druk op de ploeg. Als we dat niet hadden gedaan… “Als, als, als”. Als mieren konden vliegen, waren het vogels. Oftewel, aan “als” hebben we niks. Komende zaterdag spelen we in de nacompetitie tegen degradatie thuis tegen DBGC. Een wedstrijd die gewonnen moet worden. We hebben alle support en inzet van iedereen die Seroos een warm hart toedraagt nodig. Het gaat dit seizoen niet vanzelf, maar het is zeker nog niet gespeeld. Zaterdag staan we er weer. Elf man op het veld, een hoop fitte spelers op de bank, een trainer en staf die er alles aan zullen doen om te winnen. Borst naar voren en het mes tussen de tanden. We gaan knallen! 
 
Één geluk bij een ongeluk: Beaudoin mag zijn pensioen nog even uitstellen en zijn kunsten nogmaals vertonen in de wei. “Elk voordeel heb z’n nadeel. Kom op Seroos!