Na onze verliespartij tegen ‘s-Heer Arendskerke waren we een weekje vrij. Normaal is dat een reden om een extra training met afwerkoefeningen in te lassen, maar met het weer van afgelopen weken kwam dat er niet van. Ook op de training van woensdag gingen er onmogelijke kansen mis. Het hoogtepunt waren de tranen van Timmermans na afloop in de kantine. Gelukkig moesten we tegen GPC, een tegenstander die tien (!!) keer zoveel tegendoelpunten heeft als wij. Nu hebben wij een prima verdediging en de keeper van het eerste, maar 38 tegengoals in zeven wedstrijden is best droevig. En dan te bedenken dat dit team zes punten los staat van Bevelanders, die nog vaker moeten vissen.
Ook voor onze eigen verdediging waren er zorgen. De leider van onze verdediging, Mark, had in dronken toestand beloofd dat hij wel voor Piet (kleur onbekend) wilde spelen bij de intocht van Sinterklaas op de Polder. In plaats van onze rots in de branding te zijn, stond hij vandaag met Tim een aangespoelde stoomboot het 5,7 kilometer brede strand van Breezand over te slepen. Wel was de andere legend van de Polder Neckless weer terug van zijn afwezigheid na het frikandellenincident. “Hij viel verkeerd”, verklaarde hij. Joost was er toch niet helemaal gerust op en zette de tactiek nog ingewikkelder in elkaar. We kregen een speciale opstelling voor als de tegenstander 433 zou spelen en een andere voor 442. Helaas had de tegenstander zelf ook geen idee waar ze liepen, dus kwam er van onze tactische opstelling ook niks terecht. Van de kant werden tegenstanders namelijk geïnstrueerd: “Kan iemand hem uitleggen dat hij als centrale verdediger niet steeds uit zijn positie moet lopen?”
Kaj, normaal back, werd gepromoveerd tot rechtsbuiten en later zelfs centrale middenvelder. Dit lijkt zijn nieuwe roeping te zijn. Al vroeg in de wedstrijd werd hij samen met Niels diep gestuurd. Kaj legde goed af, waarna Candy de 1-0 scoorde. Even later schoot Joost met links de 2-0 binnen, op aangeven van zijn broer. Die had wat te bewijzen, want zijn angorakonijnen hadden onlangs slecht gepresteerd tijdens een wedstrijd. Eén schijnt er zelfs een scheidsrechter te hebben gebeten. Voor de rust werd het zelfs 3-0. Rensch stuurde Kaj diep. De MOTM tikte de bal door de benen van de keeper, die dacht dat gewoon stil blijven staan de beste optie was in een één op één.
Na de rust werd het al snel 4-0. Marijn (Ven) schoot tegen de hand van een verdediger. Waar iedereen, inclusief verdedigers, vragend naar scheidsrechter Leo keek, lette Rens als enige op en prikte de bal met links (dit moest per se vermeld worden) binnen. Toen was het tijd voor de wissels. Normaal zijn we zeer kritisch op het wisselbeleid van Joôst, maar vandaag bleven de witte zakdoekjes in de broekzak. Olivier mocht na anderhalf jaar afwezigheid door een knieblessure weer meedoen. Hij werd gewaarschuwd om niet te druuzig te spelen, zodat hij niet weer tegen een nietsvermoedende tegenstander zijn knie kapot zou lopen. Deze waarschuwingen werden vergeten toen de adrenaline van de wedstrijd toesloeg. Ollie vloog, draaide met zijn lichaam terwijl z’n knieën nog stilstonden en schoot. En dan vooral hard. Eerst twee keer kilometers over en daarna zo’n harde streep dat niemand zag of hij nu de paal of lat raakte.
4-0 voor betekent ook dat het tijd is voor Jellery play. Peer werd er uit gewisseld en wilde zijn aanvoerdersband aan reserve-aanvoerder Rensch geven, maar die werd ook vervangen. Dan maar aan Teun, de leider van de verdediging. Jelle, die zonder warming-up het veld in kwam, zette ineens een sprint in richting de verdediging: hier met die band. Dit was ook gelijk zijn enige sprint en tijdens de wedstrijd liep hij breed met zijn aanvoerdersband te paraderen, als Peter Gillis die over zijn net gekochte vakantiepark wandelt. Na de wedstrijd heeft hij overigens diverse selfies met de aanvoerdersband naar dames op snap gestuurd. Jelle probeerde uit alle hoeken en standen op goal te schieten. Vooral de schoten van binnen de vijf meter waren goed.
Ruben besloot het heft maar eens in eigen hand te nemen. Hij werd door Kaj net buiten de zestien aangespeeld (weer een assist), wipte de bal op en haalde uit: 5-0. In een moment van onoplettendheid kopte een tegenstander bij de tweede paal ongedekt de 5-1 binnen. Yoeri hield weer eens de nul niet, en dat mag dan mee met het eerste. Aan de andere kant, die houden de nul ook nooit. Terug naar Jelle, die had nog steeds niet gescoord. Vanaf de rechterhoek van de zestien besloot hij maar weer eens te poeieren. De bal ging zo traag voorlangs dat de Candyman deze alsnog het goal in kon werken, of zoals Jelle beweert: een bewuste assist. Marijn (Ven) miste trouwens nog meer kansen dan Jelle, maar wel verdeeld over 90 minuten. Richting het eindsignaal werd het een totale warboel. Iedereen die wilde scoren bleef van voren buitenspel hangen, de verdediging bleef op de middellijn staan en daartussen was niets. Uiteindelijk liep Ruben nog om de hele verdediging heen om de 7-1 binnen te schieten. Zo verdubbelen we het aantal gescoorde doelpunten en hebben we voorlopig nog steeds minder tegengoals dan het eerste stafleden op de bank heeft. Bij het eerste was Yoeri trouwens foutloos, wat een topkeeper. Volgende week gaan we met de bus naar een bierproeverij in Wolphaartsdijk. Of daar ook gevoetbald wordt, is mij een raadsel, maar gedronken wordt er zeker.
