Zaterdag begint droog, maar zwaarbewolkt. In de loop van de middag trekt een actieve regenzone vanuit Frankrijk het land binnen. Tegen de avond wordt het weer droog. De wind neemt toe en wordt vrij krachtig, waaiend uit het zuiden. De temperaturen stijgen naar ongeveer 11 graden.
Dit klinkt niet heel bijzonder, een beetje regen. Een prima dag om te gaan voetballen, zeker nu we als koploper de winterstop in kunnen gaan. De aanmeldingen in de groepsapp rezen de pan uit. Iedereen wilde erbij zijn. Er werd nog gevraagd of er iemand met het zesde mee wilde: Niemand. Dit dreigde bijna een probleem te worden. Er mogen namelijk maar 18 spelers op het wedstrijdformulier. Op de dag zelf viel het wat tegen: nog nooit hebben we het zo stervenskoud gehad op een veld. IJskoude regen die horizontaal over het derde veld, normaal toch al een toendra, waaide. Ze mogen er gerust een kunstgrasveld aanleggen, maar met deze omstandigheden maakt het niet uit wat voor ondergrond er ligt. Als ze daar toch aan de slag gaan: misschien een leuk idee om de ballenvanger vóór het bos te zetten in plaats van er achter. Scheelt elke wedstrijd 5 minuten zoeken.
We begonnen vandaag in een fantasieopstelling met Jelle in de spits. Heel apart. Precies toen we aftrapten begon het nóg harder te regenen. In principe hadden we zijwind, maar het gevaar kwam toch uit diepe ballen die over onze verdediging heen gelegd werden. Zo kwamen we 0-1 achter. Nadat Jelle als spits de bal veroverde (dit moest in het verslag), werd een aanval opgezet en omzeilde Tim de keeper waarna hij 1-1 maakte. Hierna zocht Jelle een warme douche op. Zijn werk zat er op. Even later kwamen we weer achter dankzij een diepe bal. Er moest nodig gewisseld worden om de wedstrijd weer onder controle te krijgen. Wie denkt dat het geen straf was om met dit weer gewisseld te worden, zit mis. De wind stond precies de dug-out in gericht en door met natte kleren stil te zitten in de ijskoude wind was het nog kouder dan op het veld. Helemaal leuk was het voor de spelers die er na 30 minuten drijfnat uit gingen, daarna even mochten verkleumen op de bank en er daarna in de 60e minuut nog kouder en natter weer in mochten.
Onze topscorer Ruben viel ook in. Hij scoorde recent zijn eerste doelpunt bij de senioren, maar heeft nu zelfs al de doelstelling om topscorer van de vereniging te worden. Al snel na de rust schoot hij in de korte hoek binnen. David, voor zover hij nog droog was, besloot met een groene paraplu te gaan vlaggen. Geen idee of dit mag volgens de regels, maar scheidsrechter Meul maakte er geen probleem van. Zijn leiding was hard nodig, want in het begin van de tweede helft dreigde het te ontsporen. Het veld was wat vochtig en dat nodigde uit tot een klein zaagje op z’n tijd. Wasser Maurice staat as we speak de plakken klei uit zijn wasmachine te scheppen. De tegenstander vond dat de scheidsrechter maar eens iets aan “die nummer 13” moest doen. Ruben deelde op het middenveld wel wat kleine duwtjes uit, maar toch niet ernstig en vooral met de schouder. Een tegenstander besloot zelf in te grijpen door zonder bal in de buurt vol uit te halen richting de benen van Ruben. Hij was hier zelf zo verbaasd over dat hij niet eens naar de grond ging. Meul graaide zeven keer in zijn zakken, maar gaf uiteindelijk alleen een waarschuwing om de boel te deëscaleren. Dat lukte trouwens prima, want daarna was het een stuk minder onvriendelijk, maar deze man had natuurlijk nooit op het veld mogen blijven staan. Verder was het ook helemaal geen ongezellig team. Vooral de spits was een aardige kerel, die ons een beetje aan Jasper deed denken. Tijdens een paar corners voor ons heeft hij op de middellijn onze verdedigers alles verteld over zijn familie, opleiding, schoenmaat, enz.
Na het potje trappen kwamen we op voorsprong. Tim werd weer diep gestuurd. De grensrechter wilde al naar de vlag grijpen, maar de hele bank van het vijfde veerde op om de legendarische woorden “HIJ NIET” te scanderen. De vlag bleef omlaag en Tim scoorde de 3-2. Vlak voor tijd werd het uit het niets toch nog 3-3. Een mooie aanval werd goed uitgespeeld en teruggelegd op randje 16. Heel erg onnodig. Deze wedstrijd hadden we moeten winnen. Toch gaan we als winterkampioen de winterstop in, terwijl we volgende week nog moeten spelen. Het nadeel is alleen dat we twee wedstrijden meer gespeeld hebben dan de achtervolgers, waardoor deze koppositie eigenlijk niets zegt.
De teleurstelling maakte snel plaats voor de realisatie dat we naar binnen mochten. De douches waren relatief warm en van binnen warmden we ons op met koffie, chocolademelk, warme worsten en gefrituurd voedsel. Maurice, die moest wassen, merkte op dat de spelerstas twee keer zo zwaar was dan normaal. Nogmaals veel succes met wassen. In de kantine vermaakten we ons vooral met het opnaaien van de verwende spelertjes van Heinenoord die na wissels hun frustratie moeilijk konden inhouden. Bij het eerste mocht Yoeri nog een uurtje extra kleumen, maar bleef zoals altijd weer foutloos. Volledig terecht dat hij (samen met Aron Wattel, die ook niet onaardig speelde) weer man of the match werd. Tijd voor een winterstop? Nee, er volgt aanstaande week nog een inhaalwedstrijd tegen MZC. Daarna volgt de winterstop, inclusief een trainingskamp naar Hamburg. Dat belooft natuurlijk een grote bende te worden, nou al zin in.
