Een half jaar wordt er al naar deze wedstrijd uitgekeken. De topper in de 5e reserve klasse 501. De ervaren oud-eerstespelers van VCK, de Voetbal Combinatie Koudekerke, tegen de jonge, (fitte) honden van Seroos 5. Geen idee uit welke onderdelen deze combinatie bestaat trouwens. Een echt zespuntenduel. Bij winst komt ‘t vuufde op 3 punten van VCK. Bij verlies kunnen we de titelaspiraties alweer opgeven. De strijd om de titel is niet het enige wat leeft trouwens. De topscorerstitel is natuurlijk ook van belang. De trouwe lezer heeft kunnen lezen dat we in de vorige wedstrijd scoorden door een combinatie van de zwaehertjes: Ruben op Tim. In Jacco’s topscorerslijst, ik kan me niet voorstellen dat iemand die leest, werd dit doelpunt echter aan de candyman gegeven. Candy had het wel gelezen, maar hield wijselijk zijn mond. Tim kreeg het via via ook door, maar durfde er ook geen punt van te maken. Of Jacco hier fout zat of dat Jelle het verkeerd door heeft gegeven, is niet bekend. Dat laatste zou ons ook niet verbazen nadat hij een dag lang rondbazuinde dat we 2-2 hadden gespeeld toen we verloren. Graag even rectificeren, frauderen in de topscorerslijst laten we wel aan het dameselftal over.
Verder in de categorie randzaken. Het is onvermeld gebleven in de vorige verslagen, dus bij deze. Op het sjoeltoernooi bleek dat er tegenwoordig gerookt mag worden aan de bar. Nu nog een gokautomaat of twee in de kantine en de Reutel kan opdoeken. Scheelt weer een eind fietsen. Na deze onzin was het tijd om naar Koudekerke te gaan. Koudekerke deed zijn naam eer aan, want het was er kouder dan de frituursnacks aldaar. Het veld van VCK is tactisch gelegen tussen een tankgracht, bunkers en een wei met ganzen. De laatste keer dat we hier speelden, schoot Jasper bij de afwerkoefening – dat was sowieso zijn specialiteit – een bal tussen de ganzen. Deze waren nogal agressief en niet van plan de bal terug te geven, waardoor Jasper de aftrap miste.
De bunkers zijn dan weer ideaal voor kinders om vuurwerk in af te steken, de ene explosie volgde de andere op. Het leek Vlissingen wel. Bij elke knal in Seroos raadpleeg ik tegenwoordig de dorpsapp om te kijken of ik toevallig niet de enige was die ‘m hoorde. Voor degene die foto’s van kinderen maakt voor in de dorpsapp: Ik vind dat vrij droevig, maar voor een passend bedrag wil ik best de namen van die jochies doorgeven. Als dat jou een onderscheiding van de wijkagent oplevert, ben ik de moeilijkste niet. Tijdens de wedstrijd werden we naast knallen en schreeuwende ganzen ook nog opgeschrikt door het gebalk van een ezel. Het veld was dan weer zo slecht dat je er nog geen paard in los zou laten, niet geschikt voor spelers met zwakke enkels. Het hele oeuvre van Du Driefstang werd weer gedraaid. Dit veld lag er slechter bij dan een veurôod in de Zuud-Bevelanse peetied, een mispit voetbalt nog lekkerder.
In het begin hadden we het wat lastig. Na zo’n tien minuten werd een strakke voorzet vanaf de penaltystip perfect binnengekopt door VCK. Een snelle achterstand, maar verdedigend stond het verder wel goed. Dus geen reden tot paniek. Later in de eerste helft kwamen we beter in ons spel en creëerden we ook wat kansjes. In de laatste seconde van de eerste helft maakten we eindelijk gelijk. Tim gaf een diepe bal op Ruben, die hem mooi binnenschoot. De zwaehertjes weer in combinatie, dus weer een goal voor Candy op de lijst? In de rust verscheen er een nieuwe speler ten tonele. Jur was uitgeleend aan het derde en werd daar zonder te scoren toch man of the match. Hij begon zijn invalbeurt bij ons wat dubieus. Ik mocht het van hem niet in het verslag zetten, maar hij wist met een vrije trap een gans ter hoogte van de cornervlag te raken. Dat blijkt geen beschermde diersoort te zijn, dus ik vermeld het toch even.
Liever vermeld ik Jurs hoogtepunten. Na geblunder centraal achterin werd het snel na rust 2-1. Jur maakte vrijwel direct gelijk met een droog afstandsschot. Dat leek allemaal tevergeefs, want niet veel later stond het 4-2 na de zoveelste vrije kans van VCK uit een corner en een schot wat Olivier niet echt lekker verwerkte. Toen gebeurde er lang niks, tot Jur de 4-3 maakte. Een prachtig stiftje over de keeper heen. Op de bank waren we vooral bezig met het bellen naar de HAP. David had pijn in zijn hand, wat steeds erger werd. Hij wist ook niet hoe het kwam, maar hij vermoedde dat het met zijn snoeiwerk van die ochtend te maken had. “iets met een boom ofzo” legde hij de huisarts uit. Hij mocht in ieder geval langskomen. Hoe het afgelopen is, weten we niet. Hij bleek in niet meer in staat om een bericht te typen over de stand van zaken. Of hij was in slaap gevallen.
Slaapverwekkend was het in ieder geval niet langs de lijn. In de eerste helft konden we nog genieten van Jelle, die aan het vlaggen was in een veel te klein hesje. In de tweede helft vermaakten we ons vooral om de scheidsrechter. Dat was een, tsja hoe zal ik het zeggen, een verschijning. Hij floot niet slecht, maar af en toe hadden we het idee dat hij niet alles even goed meekreeg. Wel zag hij hoe Tim in de laatste minuut met een schreeuw naar de grond ging. Esther vreesde al dat hij weer geblesseerd zou raken. Dan ligt Tim de hele zondag zielig op de bank en moet ze hem thee met honing brengen. Bij de vrije trap die hierop volgde, zag de scheids wat minder. Jur begon in de zestien aan een potje freestyle judo, waardoor de bal uiteindelijk voor zijn voeten lag en hij de bal binnenschoot. Niet veel later floot de scheidsrechter af. Zo scoorden we elke helft in de laatste seconde. Een gelijkspel, niet de broodnodige overwinning, maar met een punt mogen we zeker niet klagen. Volgende week nog een laatste wedstrijd voor de winterstop, thuis tegen Terneuzen. Dat belooft een spektakel te worden, dus komt allen.
