Zierikzee, Zierikzee
Overal draag ik je in mijn hart steeds mee
Stadje van mijn hart omringd door wuivend koren
Met je wolkenluchten en je dikke toren
Zierikzee, Zierikzee
Tussen Grevelingen, Schelde en de zee
In het zuidwesten aan de rand
Van ons Schouwen en Duiveland
Ligt mijn eigen, mijn eigen Zierikzee
Met deze lofzang op de stad Zierikzee van de zanger Ramon Prins openen we dit verslag. Dit nummer is trouwens zo goed dat de Zierikzeese DJ X-Fade (Joan van de Hoek, wereldberoemd als huis-DJ van de inmiddels gesloten clubs ‘t Roefke en Club Four in Renesse waar nu een pizzeria zit) hier een hardstyleversie van heeft gemaakt. Hier wordt het nummer niet echt beter van, maar ook niet echt slechter. Waarom begint dit verslag met een ode aan deze prachtige stad? Omdat deze stad een nóg mooiere voetbalclub heeft, MZC ‘11, met pareltjes van spelers.
De 11 in de clubnaam staat voor het jaartal 2011. Opmerkelijk genoeg hangt het sportpark vol met verwijzingen naar het honderdjarig jubileum in 2019. Zoals u misschien al had opgemerkt komt deze club uit Zierikzee, best wel een eindje rijden. Omdat deze wedstrijd ook nog eens om 12 uur begon, vertrokken we al voor dag en dauw. Normaal hebben we een ruime selectie, maar vandaag een keertje niet. Omdat iedereen bij het derde geblesseerd is, leek het de leiders wel toepasselijk om een paar half geblesseerde uit te lenen. Omdat het zowaar een keer droog was, moest David last minute afzeggen om op het land te werken. Het was sowieso een goede dag voor werk op het land, want toen we wegreden zagen we JP van de Putte nog bijna de dulve in rijden.
De scheidsrechter vroeg voor de wedstrijd er een sportieve wedstrijd van te maken, maar we hoefden ons geen zorgen te maken: hij zou de boel wel onder controle houden. Hij deed aardig zijn best, maar het mocht niet baten. De wedstrijd was nog maar net begonnen toen Riemens of all people in een duw- en scheldpartij met de spits was beland. Je moet het wel heel bont maken om Riemens boos te krijgen, bijvoorbeeld door natuurfilms te kijken in zijn woonkamer. Hij speelde sowieso een opvallend goede wedstrijd, waardoor hij werd uitgeroepen tot MOTM. Zo wist hij bijvoorbeeld in vijf minuten tijd drie keer op goal te koppen uit corners en speelde hij op drie verschillende posities. Alleen het ingooien lukte niet echt.
Maar goed, terug naar de tegenstanders. Zelden hebben we zo veel dwazen in een team samen zien spelen. De weinige spelers zonder gedragsproblemen gaven dit ook eerlijk toe over hun teamgenoten. Het vakjargon deed vermoeden dat het een vriendenteam van oncologiestudenten was, maar de intelligentie was ver te zoeken, want met hun opgefokte gedrag haalden ze vooral zichzelf uit het spel. De Simeone-wannabe langs de lijn maakte het er ook niet echt beter op. Als je negentig minuten inhoudsloos gebrul in je oor krijgt, sta je ook niet helemaal zen op het veld. Veel werd duidelijk toen het publiek (waarschijnlijk ouders) zich langs de lijn meldde. Dit waren nog ergere tokkies die de hele wedstrijd aan het schreeuwen waren en tegenstanders uit liepen te dagen. De familie Flodder was er niks bij, dat was tenminste nog een gezellige familie.
De vorige keer verloren we met 0-3 van dit team. Toen deden er bij hun vier spelers van het tweede mee en was ons halve elftal op het Mega Piraten Festijn. Deze keer waren we heer en meester. In het begin van de wedstrijd ontstonden er weinig serieuze kansen, tot Tim eens druk ging zetten. De tegenstander schoot de bal tegen de punt van zijn voet en de bal rolde langzaam het doel in. Niet veel later was het alweer gelijk. Johan, weer eens terug van een paar maanden op tropische oceanen, gooide er een kenmerkende zaag in en miste de bal net. De penalty werd koeltjes benut. Voor de rust stonden we alweer voor. Een goal die net zo chaotisch was als de eerste. Maurice produceerde weer eens een gevaarlijke corner, waarna Joost de afvallende bal op de binnenkant van de paal schoot. Of deze al over de lijn was, kunnen we niet zeggen. Voor de zekerheid liepen de verdediger en keeper elkaar maar even in de weg, om de bal gezamenlijk het doel in te werken.
In de rust kregen we klassieke Raak siroop uit bijbehorende bekertjes, omdat volgens de tegenstander “de thee hier niet te hachelen is”. De culinaire rubriek wordt zelfs door de tegenpartij gevuld. Na de rust werd de voorsprong uitgebreid door, hoe kan het ook anders, Ruben. In de topscorerslijst heeft u al kunnen lezen hoe extreem ontzettend geweldig en fantastisch hij is, maar hij maakte weer een geweldige goal. Na een dribbel kon hij de bal in het doel schieten, maar hij besloot ook nog even een extra rondje om de keeper heen te lopen om daarna te scoren. Hij werd na de wedstrijd omschreven als de ‘maizena van het team’, degene die het hele elftal verbindt als schakel op het middenveld. Misschien leuk om op de topscorersavond een pak maizena uit te reiken de beste middenvelder van de club. Over awards gesproken: de misser van het seizoen. Candy gebruikte zijn lichaam goed, zette de laatste verdediger opzij, alleen op de keeper af, helaas tegengehouden, maar de bal bleef liggen en kon binnengetikt worden. Helaas wachtte hij hier zo lang mee dat de verdediger op kon staan van de grond en de bal weg kon schieten.
Na de 1-3 was het wel gespeeld. MZC, je verwacht ‘t niet, raakte wat gefrustreerd. De grootste droeftoeter van het elftal liet Ven expres voor hem langs lopen met de bal, zodat hij keihard kon natrappen. De scheidsrechter vond het op zich wel een overtreding, maar meer ook niet. Na een uur was het ook weer tijd voor de gebruikelijke wissels. Teun ging op de bank zitten en merkte op “Ook bijzonder, nog geen enkele blessure vandaag”. Een paar minuten later stonden alle gewisselden weer in het veld na drie blessures. Een ervan was een verschrikkelijke zaag op Tim, waar de scheidsrechter geen penalty in zag. Naast de blessures werd ook Ruben nog zo hard beschoten dat hij geselecteerd is voor het Kinderen voor Kinderen-koor. Tot ieders verbazing ging er een tegenstander naast hem op het veld liggen om zijn gekerm na te doen.
Over de topscorersavond gesproken. We hadden Jelle al, die met twee goals zijn abonnement op de Marvin Etsburg Trofee op heeft gezegd. Toen was er Jur, die door blessures vreesde voor deze felbegeerde prijs, maar die scoorde laatst ook. Er was eigenlijk nog één kanshebber, al speelt hij vaker op het middenveld: Ven. Hij dribbelde richting de goal, maar iedereen weet dat hij stijf rechts is. Dus werd zijn rechterbeen afgedekt door maar liefst drie tegenstanders. Hij besloot dus maar naar links te kappen, maar ja, daar kan hij niet zoveel mee. De familie Flodder langs de lijn riep zelfs massaal: “Schiet maar jonge”. Dus ja, dat deed hij. Keihard raak. Als ik de statistieken goed heb, is dat onze zestiende verschillende doelpuntenmaker van het seizoen. Alleen het derde heeft er meer, maar die gebruiken ook wat meer spelers. We hebben dus meer doelpuntenmakers dan tegendoelpunten. De kansenparels waar we tegen speelden stonden even later bij het eerste achter het goal, waar Youri trouwens weer foutloos keepte en weer MOTM werd.
Normaalgesproken reviewen we vooral culinair, vandaag beginnen we sanitair. MZC is een grote vereniging met een prima accommodatie, alleen het sanitair is wat verouderd. Het vreemdst waren de douches, waarvan alle leidingen en installaties niet achter de muur weggewerkt waren. Ook waren er geen douchekoppen, maar gewoon een pijp waar wat water uit sijpelde. Het water was ook nog eens koud. Het geluk was dat de temperatuurregelaar bij het plafond zat. En laten wij nu toevallig een handige, lange man in ons team hebben die een beetje aan wat schroefjes draaide. De niet-gecensureerde versie kunt u via onze Premium kanalen ontvangen.
Culinair gezien was het een prima vereniging. De kantine had een ruim assortiment en er stonden twee vrijwilligers fulltime te bakken in de keuken. Mexicano’s goed, pindasaus wel wat waterig, spicy chicken strips, pistolets met pulled chicken en vlamtosti’s uit eigen keuken. En dan moest het culinaire hoogtepunt nog komen. Mark en Ruben hebben voor ons gekookt. Omdat Bonnes het toch niet meer nodig heeft, heeft Mark het recept voor scampi’s overgekocht. En hij heeft het voor elkaar gekregen Bonnes te overtreffen. Daar zijn de scampi’s heerlijk, maar een beetje te lang gestoofd. Die van Mark en Ruben waren precies lang genoeg gewarmd, zodat je de heerlijke bite van de garnaal nog proeft. Daarna volgde het hoofdgerecht: lasagna. Ook gewoon perfect. Peer vond dit zo lekker dat hij het later die avond nóg een keer gegeten heeft, maar dan achterstevoren.
Rensch, die nog MOTM werd bij het derde (we hebben dus 3 MOTM’s als vijfde), maakte een heerlijk nagerecht: advocaat met slagroom en paaseitjes. Daarna gingen we naar de apres-ski party in Veere. Daar was het weer een heerlijk gezellig avondje met Schrobbelèrtjes, polonaises en ABBA zonder broek. Alleen jammer dat de DJ’s niet weten wat après-ski inhoudt. Sta je daar met je skibril op naar gangsterrap en reggaeton te luisteren. Volgende week weer een topwedstrijd, thuis tegen Kapelle. Dat wilt u niet missen. Bevelanders heeft trouwens de degradatiekraker tegen GPC gewonnen. Zonder te spelen. Ook knap. Gefeliciteerd!
