Het is alweer ruim twee maanden geleden sinds het laatste verslag van het vijfde. Wat is er in de tussentijd veel veranderd. Het is bijna onmogelijk om dat allemaal in een verslag te verwerken, maar ik zal het proberen kort te houden.
Na vorig seizoen moesten we helaas afscheid nemen van twee spelers: Aron en Jasper, bedankt voor jullie inzet in ‘t vuufde. Als een ware TD ging Jelle op zoek naar versterkingen om dit gemis op te vangen. In de kantine vonden we een spits die transfervrij uit zijn contract bij JVOZ liep en daar in zijn eentje meer had gescoord dan ons hele elftal. Er werd snel een contractje opgesteld op een bierviltje, maar de handtekening kwam er niet: Wiebe tekende helaas bij VV GOES (Gezamenlijk Opwaarts Eendrachtig Sterk). Omdat we deze spits misliepen, deed Jelle een andere zet. Hij transfereerde zichzelf van baan, waardoor hij vanaf nu wel aanwezig kan zijn op zaterdag. En dat hebben we geweten (later meer hierover). Daarnaast werden nog twee topspelers aangetrokken: Ruben, de man door wie je er telkens als je Facebook opent aan wordt herinnerd waar de dode hoek van een tractor zit, en David.
Een goede voorbereiding begint uiteraard culinair (voetbal is bijzaak). Met de belofte dat er mexicano’s en kipcorns aanwezig zouden zijn, haastten we ons naar het jeu-de-boulestoernooi. Op culinair vlak zijn de mexicano’s van de kar van Corbijn inderdaad aan te raden, op logistiek vlak is er nog wat ruimte voor verbetering.
Als extra voorbereiding deden de overige senioren gezamenlijk mee aan de beker. Dit team stond ingeschreven als Seroos 4, dus was het niet helemaal duidelijk of we hier nou een verslag van moesten schrijven. De eerste overwinning was al binnen voor we goed en wel begonnen waren. De Bruse Boys zaten de loting live te kijken en toen het balletje met VV Serooskerke 5 open ging, gooiden ze de handdoek al in de ring. De wedstrijd bij Domburg uit eindigde in een saaie 1-1 (de scheidsrechter vulde per ongeluk 5-0 in op de app, kan gebeuren). Olivier beloofde een culinair verslag te schrijven over de tosti die hij na de wedstrijd nuttigde. We wachten nog steeds.
De laatste bekerwedstrijd was een spectaculaire tegen de Bevelanders, die we in de voorbereiding al een keer versloegen. Als hoofdact op veld 1 was het een waar spektakel voor de vele toeschouwers. Na een 0-1 achterstand vochten we ons terug naar 1-1. Na een 1-2 achterstand vochten we ons weer terug tot 2-2. We voelden het: Dit was het moment in de wedstrijd om er overheen te klappen. Jammer genoeg ontbrak onze wereldkeeper Yoeri nog dankzij een ‘fietsblessure’ opgelopen bij het Dikke Buuken Toernooi. Vervanger Robin blonk in de wedstrijd wel uit door buiten de 16 langs ballen en tegenstanders heen te zagen, waar de tegenstanders zo verward door raakten dat ze niet scoorden, maar hij is niet de langste. De tegenstander schoot na de 2-2 de aftrap in één keer over hem heen, waardoor we weer opnieuw konden beginnen met het zoeken naar een gelijkmaker. Dat lukte uiteindelijk en in de slotfase hadden we zelfs nog moeten winnen. Zo eindigde ons bekeravontuur met een 3-3 gelijkspel. Dit werd gevierd met een (brood en) botermaaltijd bij de Olmen. Om geen onrust in het dorp te zaaien zullen we hier geen culinaire review aan wijden.
Het echte begin is natuurlijk de competitiestart. En wat viel het tegen toen de competitie-indeling bekend werd. We waren uit onze favoriete divisie gehaald. Geen schrobbelèrtjes en bruine fruitschaaltjes met zicht op de kerncentrale meer. Geen uitwedstrijd meer in Middelburg met een etentje en een bezoekje aan de Reutel achteraf. Geen Meeuwen met supplement Branding. Nee, een competitie op Schouwen en de Bevelanden. WIK’57 en ZSC’62, wie kent ze niet? Wel hebben we vernomen dat ze bij VV Wolfaartsdijk tientallen speciaalbieren op tap hebben, dus dat belooft culinaire verslagen. Wel zoeken we nog een chauffeur voor de terugweg. Vrijwilligers kunnen bellen naar 0118-592442.
Ook nieuw zijn de shirtjes. Na de oefenwedstrijd tegen de Bevelanders kreeg ik een berichtje dat de shirtjestas onmiddellijk naar Han Wondergem moest voor een verrassing. Ik verheugde me er al op dat hij een flesje schrob tussen de shirtjes zou verstoppen, maar het werd nog beter. We kregen een volledig nieuw tenue, gesponsord door Auto Wondergem. Shirts met korte mouwen, broekjes en sokken die zo nieuw zijn dat je 360 graden kan draaien in je schoenen. Binnenkort volgt er nog een teamfoto in onze nieuwe tenues, maar we willen Auto Wondergem alvast bedanken.
We begonnen de competitie thuis tegen Duiveland 2. Dat ligt niet om de hoek, waardoor de tegenstander vlak voor de aftrap pas op kwam dagen. Behalve een serieuze warming-up hadden we nog een extra troef als voorbereiding. Jur was het fruitmannetje en moest daarom (snoep)fruit trakteren. Joost hield weer zijn gebruikelijke bespreking van een kwartier. Hij benadrukte dat elke tegenstander 4-4-2 speelt in onze competitie en dat we daarom 4-3-3 zouden spelen. Heb je een man over op het middenveld ofzo, geen idee, we luisteren toch nooit. De tegenstander dacht waarschijnlijk hetzelfde en begon ook in een 4-3-3-opstelling. Een tactisch schaakspel dus.
Al snel bleek dat we ondanks de tactische plannen alle ruimte kregen. Dit leidde tot een aantal kansen, maar uiteindelijk scoorden we pas aan het eind van de eerste helft. Een mooi uitgespeelde aanval met combinaties over de flank werd door Marijn (Ven) voorgegeven op de Niels de Candyman, die uiteraard zijn kans afmaakte. Mark kreeg via via nog een corner keihard op zijn neus, waardoor een nieuw wondergembroekje gelijk onder het bloed kwam te zitten. Een paar weken eerder was er al een verpest door een lading curry, dus dat is een goed begin.
In de tweede helft kwam er nog meer ruimte en volgden enorme kansen die we niet afmaakten. Dan krijg je altijd een counter tegen. Gelukkig maakte Yoeri een wereldredding. Uiteindelijk bleken de shirtjes van Wondergem het wondermiddel voor Sylvano zelf. Hij scoorde nog niet voor het vijfde, maar in zijn eigen shirt maakte hij meteen zijn eerste. Marijn (weer een assist) gaf de bal met een soort hakje in de loop mee met Sylvano. Die liep over de flank de zestien binnen en waar iedereen een voorzet verwachtte, prikte hij hem zachtjes het goal in.
Toen was de overwinning binnen en gebeurde er weinig noemenswaardigs meer. Wel was dat het perfecte moment voor Jellery play. Jelle is als zanger overbodig geraakt. Hij is vervangen door AI. Hazes die Rollercoaster zingt, Bassie en Adriaan met Op je ballen naar de wallen, zo gek kan je het niet bedenken. Joost zag meer een rol als mascotte voor onze leider, maar uiteindelijk mocht hij toch opdraven in de spits. Dit resulteerde in een aantal kansen uit hakjes, een paar passjes uit hakjes, een counter door een hakje en een paar hakjes. Zo wonnen we 2-0, maar dat hadden er veel meer moeten zijn. Volgende week spelen we uit bij WIK, waar we zullen zien of we willen en kunnen winnen.
