Het laatste wedstrijdverslag van Seroos 5 werd half december op de site geplaatst. Sindsdien is er wel het een en ander gebeurd, dus vandaar dat dit verslag misschien wat aan de lange kant is. Waarschijnlijk zijn er ook wel wat zaken gecensureerd die wel gebeurd zijn, maar niet geschikt zijn voor de website. U kunt voor 5 euro de premiumversie van dit verslag lezen op ons OnlyFans-account.
Het laatste verslag werd goed bekeken op de website. De zure toon na het verlies sloeg goed aan. In menig Serooskerks gezin gaat het vijfde tegenwoordig met de gehaktballen over tafel. Dit bleek toen ik om 18:00 een melding kreeg dat er twee gezinsleden mijn LinkedIn-profiel zaten te bekijken. Ja, heren Aarnoutse, ik schrijf dit soort verslagen gewoon naast mijn werk. Tussen de laatste wedstrijd en het uitje naar Hamburg was het vijfde nog aanwezig bij een aantal evenementen, zoals het carbidschieten op oudjaar. Ruben organiseerde nog een machtig mooi verjaardagsfeestje in de schuur, waar we buiten nog een dressuurwedstrijdje deden en er verrassend genoeg een Hazes-imitator geboekt was. Ook deed een aantal spelers mee aan het darttoernooi. Onze prachtige Baaassie flights bleken geen recept voor succes, niemand kwam door de groepsfase. Alleen Ven kwam een behoorlijk eind in de knock-outfase, maar uiteindelijk won Wiebe verrassend het toernooi.
Na het darten waren we wat dorstig, dus besloten we de Chinees met een bezoek te vereren. Hier werden we geweigerd omdat er een kinderfeestje bezig was. Een van deze kinders werd wat agressief en wilde ons met een gebroken bierflesje te lijf gaan. Hij heeft een minuut lang tevergeefs geprobeerd het bierflesje kapot te slaan op de plastic tuintafel van de Chinees. Je maakt wat mee op Seroos. Uiteindelijk sloten we een deal dat we in ruil voor een plak kroepoek weg zouden gaan. Wist u trouwens dat er in Seroos een geheime parenclub zit? Ja, dat lees je niet in het dorpskrantje of de buurtapp. De heren Schrob besloten als ware onderzoeksjournalisten er langs te rijden en aan te kloppen. De conclusie van hun onderzoek is dat deze club in ieder geval niet open is om 2 uur ‘s nachts op druilerige dinsdagen in december. Wel hebben we uit doorgaans betrouwbare bronnen een lijstje met vaste bezoekers gekregen. Nu zouden we nooit chantage plegen, maar als u er zeker van wilt zijn dat uw naam niet in het verslag genoemd wordt, kunt u altijd een donatie doen in de spelerspot van Seroos 5.
19 januari 2024 was de grote dag. In de vroege ochtend vertrokken we op een treinreis die dagen leek te duren. Al voor de trein Middelburg binnenreed werd het eerste blikje bier geconsumeerd. Dan weet je dat het nog een lange dag wordt, zeker toen er voor Goes al drie keer ‘Hop on my wave’ van Yazzie was gedraaid. Naarmate we dichter bij de Duitse grens kwamen, nam het gevoel voor humor van de andere passagiers af. Zo werden we uitgescholden voor rotzakken, werd het bijna vechten met een breiende vrouw die per se tussen een potje kaarten in wilde zitten en ging rotzakken-man de conductrice te lijf.
Het culinaire hoogtepunt op de heenweg was het stamcafé/kioskje op perron 12 in Osnabrück. Hier verkochten ze behalve het donkerbruine noggerijs (?) ook de legendarische domino: een bevroren pennywafel. Ook kon je er prima urineren achter een hokje op het perron, behalve als er met 120 km/u een trein langs kwam gewaaid. Rond de avondspits kwamen we eindelijk aan op het station van Hamburg, waar we de overstap maakten naar de metro. Waar net iedereen uit zijn werk met de metro naar huis ging, was het werkschuw tuig ook zowaar aanwezig. Er was namelijk een enorme klimaatdemonstratie gehouden. Conclusie: het was druk in het metrostation. Reisleider Simon wilde 36 kaartjes voor de metro kopen en moest deze helaas één voor één afrekenen. Terwijl wij toekeken en het hele metrostation blokkeerden, kreeg een lelijke chihuahua midden in deze hal een spetterpoepaanval. In het kwartier wachten op de metrotickets hadden we dus een mooie vorm van vermaak: toekijken hoe duizenden mensen door de spetterpoep heen banjerden.
Na het inchecken bij het hotel, waarbij we allemaal onze identiteitskaart moesten inleveren, gingen we even een cafeetje in. Het eerste café waar we in wilden, hing zo vol rook dat we snel weer naar buiten gingen. Dit bleek een voorbode voor de rest van het weekend. In Duitsland wordt in elk café blijkbaar nog verplicht gerookt. Nu komen we graag in de Reutel, maar na een heel weekend gaan je kleren nogal stinken. Jaan tikte hoogstpersoonlijk vier Jägermeister naar binnen en toen was de avond officieel begonnen. Simon had de eerste avond een prima restaurant gereserveerd. Hier zagen ze de bui al hangen: een voetbalteam, dat kan ellende geven. We werden gewaarschuwd dat er ook nog andere gasten waren en we gedroegen ons voorbeeldig. De schnitzels waren geweldig. Velen claimden dat dit de beste schnitzels waren die ze ooit op hadden. Alleen bij schnitzels horen Zitronen. Een van de aanwezigen, die al wat Jägers op had, begon met de Zitronen te werpen en riep de hele tijd “melluk” en “vitaminen” door het restaurant.
De rest van de avond bezochten we verschillende cafés. Er werd 28 keer een nummer van ABBA gedraaid, vaak op eigen verzoek. Gevolg is dat heel Hamburg nu denkt dat het in Nederland een traditie is om bij nummers van ABBA de broek uit te doen. Het hoogtepunt van de avond was het café waar live muziek gedraaid zou worden. De band deed er anderhalf uur over om zich voor te bereiden. Een bandlid riep dan “check, check” in een microfoon en de andere bandleden liepen dan door de zaal om te kijken hoe het geluid op verschillende posities was. Na een nabeschouwing in een nogal apart café was het tijd om naar het hotel te gaan. Er ging het gerucht dat er iemand bij kamer 204 had aangeklopt, waar een zure Kaiserslauternfan sliep. Dit vonden we niet kunnen dus hebben we die nacht meerdere keren aangeklopt onze excuses aan te bieden.
De volgende ochtend wilden we wel even douchen na alle rookgeur. Helaas was het warm water in het hotel op, dus fristen we onszelf op met een ijsbad. We ontbeten in de enige tent die niet naar rook meurde, maar naar stront. We verbleven in de wijk St. Pauli, vlakbij de Reeperbahn. Deze wijk staat bekend om haar mooie musea, elitaire sfeer en zondagsrust. Maar natuurlijk ook om de voetbalclub FC St. Pauli. We wilden graag de wedstrijd tegen Kaiserslautern bezoeken, maar de club is zo populair dat 36 tickets kopen onmogelijk is. Gelukkig was er een alternatief: FC Türkiye Wilhelmsburg – FC Alsterbrüder in de Oberliga Hamburg. Helaas lag de stad onder een laag sneeuw, dus al het amateurvoetbal werd afgelast. Dus speelden we zelf maar een potje voetbal met een flesje bier op het besneeuwde plein voor het stadion, nadat we de wedstrijd van St. Pauli in een café hadden bekeken. We werden aangesproken of we de Nederlandse St. Pauli-fanclub waren. Jelle legde de mensen uit dat we elk weekend naar Hamburg reizen om deze club te bezoeken. Behalve een currywurst kochten we ook een nieuwe aanvoerdersband, die geluk blijkt te brengen (later in dit verslag meer hierover). Achter het stadion lag nog een stadspark met de legendarische naam Planten un Blomen. Klopt wel.
Het avondeten bestond uit pizza. In deze tent kregen ze het voor elkaar om elke bestelling verkeerd op te nemen. De culinaire tip van de dag is het skiwasser dat Jur bestelde. Bent u trouwens al bekend met de theedoektechniek? Hierna gingen we weer richting de cafés. Er werd wat door een raam gekust en er was een schlagercafé waar zwetende vrouwen in de zesde versnelling aan het linedancen waren op schlagerhits. De schnaps was er wel goed. Ook was er een leuk tentje met een plafondhoogte van 1,80. Mark moest horizontaal naar binnen gebracht worden. Wat er hierna gebeurde, kunt u lezen in het premium verslag. Richting het einde van de avond werd de groep in tweeën gesplitst. De ene helft bleef in de stad, een andere groep ging naar een rave in een enorme bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Vanuit een onguur bouwterrein werd je met een bouwlift omhoog vervoerd en ineens stond je tussen de honderden ravende mensen, apart volk. De meeste kwamen de hele avond niet van hun plaats en hadden wat last van te taaie kauwgom. Ook waren er veel verschillende varianten toiletten, waaronder de lesbische wc. Opmerkelijk genoeg gingen er honderden mensen naar de wc, maar niemand om te plassen. Er gebeuren daar dubieuze zaken. Na de rave kwamen we de agressieve Kaiserslauternfan in zijn onderbroek tegen in het hotel. Hij kon de nederlaag van zijn club niet verkroppen en dreigde om half 5 ‘s nachts ons aan te vallen. We ontbeten met een bratwurst op het station en begonnen brak aan de grote terugreis. Het was weer een mal weekendje, er is genoeg geks gebeurd, maar in ieder geval hebben we geen zwervers in elkaar geslagen.
Oh ja, dit is een wedstrijdverslag. Een week later moesten we namelijk tegen de Bevelanders spelen. Die staan er niet al te goed voor in de competitie (0 punten, 4 doelpunten voor en 46 tegen). Het halve team was op wintersport, ziek of aan het blunderen bij het eerste, dus regelde Jelle wat vervangers zonder dat aan ons door te geven (hij moest zelf werken). Mathijs en Bertje Benzema verschenen op het sportpark, dat zijn pas aanwinsten. Groot was het ongeloof toen we te horen kregen dat ook Peter Gideonse mee zou doen. Alleen die liep doodleuk de kleedkamer van het zesde in. Het bleek om Peter Francke te gaan, kan gebeuren. Jelle had de gastspelers beloofd dat ze 90 minuten mochten spelen, maar daar weigerde Joost aan mee te werken. De invallers waren het er niet mee eens en schreven op het tactiekbord dat Jelle de aanstichter van allerlei leed was met zijn valse beloftes.
Bij de tegenstanders kwamen we bekenden tegen. Candy en Eric speelden tegen hun broeders. Ons spel was niet best, maar dat kon ook komen door de staat van het veld. Terwijl er naast het veld een prachtig gronddepot ligt, zat het veld vol gaten en hopen zand. Een pass over de grond die zo in de voeten van de tegenstander zou zijn beland, stuiterde over die tegenstander heen waardoor de bal alsnog aankwam. Riemens wilde als rechtsbuiten een bal aannemen, maar het bleek de mol te zijn die in de baan van de pass lag. De doelpunten vielen als rijpe appels. Joost scoorde een hattrick. Bertje Benzema maakte een goal en Maurice legde een geweldig afstandsschot binnen nadat hij eerder al met een lobje van 40 meter de lat raakte.
Riemens was helemaal on fire, zeker nadat hij eind tweede helft de St. Pauli-aanvoerdersband om kreeg. Hij had al keihard op de paal geschoten en een snoeiharde voorzet met een zacht tikje in het goal gewerkt. Nadat hij de band om kreeg, scoorde hij weer en zag hij een bal die ruim achter de lijn was niet goedgekeurd worden. Hij had dus ook een hattrick moeten hebben. De jarige David scoorde zijn eerste goal voor het vijfde en trakteerde daarom op snackjes. Olivier had als invalkeeper helemaal niks te doen, behalve een redding maken op een dwerg die tien meter buitenspel stond. Tot een tegenstander eind tweede helft in een zeldzame counter de bal met zijn hand meenam (vooruit, we zien het voor deze ene keer door de vingers) en van grote afstand over Olivier heen schoot. We kregen nog een penalty mee. De lijst van spelers zonder goal in het vijfde was vrij klein. Johan en Yoeri waren niet aanwezig, Peter was net gewisseld. Dus moest er gekozen worden tussen Eric en Olivier. Olivier sprintte naar voren en nam een aanloop om de penalty te nemen. De scheidsrechter onderbrak hem omdat er nog tegenstanders in de 16 liepen. Hij nam nog een aanloop en poeierde de bal binnen. Zo wonnen we redelijk eenvoudig met 1-9. In de kantine zochten we nog naar culinaire hoogtepunten, maar ‘t was niet veel. We hoopten nog op vlamtosti’s, maar die waren op. Nou dat was het weer. Volgende keer hopelijk iets korter.
