Vandaag op 16 februari 2019 stond de returnwedstrijd tegen Borsele 1 op het programma. De eerste wedstrijd van dit seizoen was Borsele ook onze tegenstander, toen verloren we met 2-1. Zo’n eerste wedstrijd is altijd wennen na een lange zomerstop, maar ondertussen zijn we 12 wedstrijden verder en zoveel wedstrijden als ervaring rijker. Vol goede moed en met de intentie om feller te starten dan vorige week begonnen we aan de wedstrijd.
Deze wedstrijd kende twee gezichten. De eerste helft speelde we niet goed en waren we zoekende naar de organisatie. Toch probeerde we met veel strijdlust de tegenstander te bestrijden. Voor onze coach Eelke was het een puzzel geweest, doordat we een aantal spelers miste, welke elf poppetjes waar moesten gaan staan. Hierdoor kwamen een aantal spelers op een plek te staan die ze niet gewend waren. Zo begon Dekker centraal op het middenveld en daar kwam hij er achter dat dat toch niet zijn ding was. Mede als gevolg van een harde trap op zijn been en daardoor moeite had met lopen, besloot hij om naar de laatste man positie terug te gaan. Ook na deze omzetting bleven we zoeken en doordat het niet lekker liep, gingen we ook tegen onszelf voetballen en was de scheidsrechter soms de gebeten hond.
Door balverlies kwamen we snel op een 0-1 achterstand en Borsele kreeg halverwege de eerste helft een penalty mee, nadat Fre en een spits van borsele in een luchtduel tegen elkaar botste. De scheids vond dat Fre hierin de fout beging en wees resoluut naar de stip. Ondanks protesten bleef hij bij zijn standpunt. Borsele schoot de penalty hard binnen en daardoor gingen we met een 0-2 stand rusten.
In de rust moest Dekker zich laten vervangen, want na die trap was er ondertussen een flinke zwelling te zien.
Eelke was genoodzaakt enkele wijzigingen door te voeren en of het aan dit ingenieuze plannetje lag weet ik niet, maar we begonnen de 2e helft veel beter. We waren feller en wisten elkaar beter te vinden. Borsele had de 2e helft vrijwel geen grote kansen gekregen. Al vroeg na de rust kregen we een vrije trap mee net buiten de 16. Het was onze navy seal die zich over de bal ontfermde. Gelukkig had mijn oproep vorige week geholpen om de navy seal op zijn 55e aan het werk te zien, want nu konden ze genieten van een mooi geplaatste vrije trap onder de keeper door. Aan het eind van de wedstrijd kreeg hij nóg een kans om een vrije trap in te schieten, maar deze werd met knap vliegwerk van de keeper tot corner verwerkt. Afijn, we stonden al snel op 1-2 en wilden we op zoek naar de gelijkmaker. Deze kwam er uiteindelijk ook en op naam van Musa. Uit een aanval waarin hij de diepte in werd gestuurd, tikte Musa de bal voorbij de keeper die zijn doel uit was gekomen. De bal rolde langzaam richting de goal en werd pas tegen gehouden toen de bal in het netje lag. Na dit doelpunt bleven we nog wel zoeken naar een 3e, maar dat kwam er niet meer van. De 2e helft hebben we veel strijd geleverd en inzet getoond. Peter was hier een mooi voorbeeld van. In plaats van dat hij zijn zicht kwijt was, moest hij zich dit keer laten vervangen doordat de kramp er iedere keer inschoot. Hij wilde niet bekennen dat hij tijdens zijn studie leven tegenwoordig meer bier drinkt en daardoor de afvalstoffen in zijn lichaam ophoopt.
Na 90 minuten stond er een terecht 2-2 gelijkspel op het scorebord en gingen we toch met een goed gevoel naar de kleedkamer.
Via deze weg willen we toch wel vermelden dat we altijd erg blij zijn dat Leo onze scheidsrechter wil zijn en dat hij vandaag in alle haast na de wedstrijd van de dames naar Seroos is gekomen om onze wedstrijd te fluiten. Hartstikke bedankt!
Tot over een aantal weken. Dan mogen we uit naar Nieuwdorp
