Zaterdag 28 oktober was het eindelijk zover; tijd voor de huldiging van de topscorers van het seizoen 2022-2023! Zo onderhand wordt het toch een traditie om alle topscorers bij de senioren wat extra eer te geven voor hun prestaties, onder toeziend oog van hun trotse teamgenoten.
Ook dit jaar waren de grootmeesters onder de sprekers weer bereid gevonden om de uitreiking voor hun rekening te nemen. Want een uitreiking wordt pas een feest als Tjeerd en Bert deze vocaal begeleiden. Als altijd werd vijf minuten voor het begin van de uitreiking de taakverdeling nog even doorgenomen en konden we beginnen. Iets eerder dan gepland, omdat Maikel weer eens moest gaan gourmetten en op tijd weg moest.
Als altijd heette Bert iedereen welkom en verraste iedereen door Jacco te dwingen om (geheel tegen zijn wil in) de avond te openen. Gelukkig had Bert dit de avond ervoor al medegedeeld waardoor er enige voorbereiding mogelijk was (overigens moest Bert deze ondoordachte actie nog bekopen, maar hierover later meer).
Uit de opening bleek wel hoe een mooi seizoen het was. Er was maar liefst 125 keer vaker gescoord dan het seizoen ervoor (van 254 goals naar 379 goals). Ook wisten maar liefst 90 verschillende senioren te scoren, ongeveer 2/3 van het aantal beschikbare spelers. Zo waren er voldoende mooie cijfers en werd er afgesloten met een laatste eerbetoon aan de eerste winnaar (en eerste schrijver) van de topscorerslijst; Eric Koopmans. Hij beëindigde vorig seizoen zijn carrière, maar onderaan de lijst zal hij tot in lengte van dagen worden benoemd als trotse winnaar uit het seizoen 2005/2006.
Maar daarna was het de tijd voor de helden van het seizoen 2022-2023. Maar niet tot er eerst een oproep was gedaan voor een fotograaf. De vaste fotografen konden (of mochten) namelijk niet dus was er grote nood. Gelukkig was Meike Boone bereid om deze zware taak op zich te nemen, hartelijk dank hiervoor!
Als eerste werd een spelers naar voren geroepen die werkelijk niemand daar had verwacht aan het begin van het seizoen; Jasper Wilderom. Na jaren linksback en centrale verdediger te hebben gespeeld in Seroos 1 (befaamd om zijn beroemde lange bal over de zijlijn) zakte hij vorig seizoen af naar Seroos 4. Simon en RJB herkenden direct hun nieuwe nummer 10 in Jasper en hij bewees dat hij daar prima tot zijn recht komt, door met 7 goals topscorer van Seroos 4 te worden.
Tjeerd mocht daarna de vedette van zijn team, Seroos 6, naar voren roepen. Captain Lex, de grote man uit de jubileumwedstrijd tegen Veere in januari. Hij scoorde toen drie keer, maar ook bij het 6e liet hij zich niet onbetuigd. Vorig seizoen is hij gaan hardlopen om fitter te worden (geen oud-trainer van hem die dit gaat geloven) en mede daardoor wist hij met 9 goals topscorer van Seroos 6 te worden.
Daarna werd het tijd voor de zenuwachtige Maikel (ooit 2e in de lijst in het seizoen 2014-2015). Hij kon de pannetjes met worstjes erin al ruiken, maar moest zich eerst melden bij Bert. En het bleek al snel dat hij daar erg tegenop zag. Nadat Bert eerst zichzelf een veer in zijn kont stak door Maikel te dwingen hem tot assistkoning te benomen, begon hij daarna over de matige prestaties en het mentale wak van dit seizoen.
Maar bovenal is het razendknap wat Maikel heeft gepresteerd. Na twee jaar lang niet te hebben gevoetbald na een slepende blessure aan zijn enkel, heeft hij zich toch weer teruggevochten en liet hij zien nog steeds heel goed te kunnen voetballen. Niets dan respect voor zijn drive en doorzettingsvermogen. Daarom was het een prachtig moment om Maikel te mogen huldigen als topscorer van Seroos 2 met 11 goals!
En dit seizoen? Dat komt allemaal goed. Let maar op onze woorden: volgend jaar staat Maikel wederom met een beker in zijn handen.
Als laatste van de teamtopscorers kwamen we uit bij een erkend doelpuntenmaker. Winnaar werd hij nog nooit, maar elk seizoen staat hij wel garant voor een aardig aantal goals. Ook hij heeft een verleden met pittige blessures, maar zodra hij op het veld staat en een goal ziet staat hij op scherp. Vorig seizoen wilde hij koste wat kost de dubbele cijfers halen, en dat lukte hem. Hij kreeg soms van zijn medespelers (en trainer) het verwijt dat hij weleens vergaten af te spelen, maar met 11 goals bewees hij ook (soms) terecht voor eigen kans te gaan.
Als oudste speler in het talentenelftal heeft hij een bijzondere status als ‘opa’, maar deze opa scoorde vorig seizoen er wel lustig op los en wist zich te kronen tot topscorer van Seroos 3. En het is hem ook meer dan gegund. Al heel zijn carrière scoort Dion Riemens er lustig op los en dit jaar mocht hij er ook een beker voor in ontvangst nemen, gefeliciteerd!
En toen werd het tijd voor onze nieuwste trofee, de Marvin Etsburg-trofee. Vorig seizoen voor het eerst uitgereikt aan Jelle van Peene, door zijn trotse oud-trainer Marvin. Ook dit jaar was Marvin weer bereid om de trofee te komen uitreiken. Maar helaas kwam hij er vlak voor de uitreiking achter dat hij op een kringverjaardag zat waar net de kaas en de worst op tafel kwam en hij echt niet weg kon.
Gelukkig was hij nog wel bereid om een tekst te schrijven ter ere van de winnaar zodat wij die konden voorlezen, om deze mooie prijs toch eervol te kunnen uitreiken. Maar al snel bleek dat dit lastig werd, want vlak voor de uitreiking was winnaar Peter Gideonse snel weggevlucht. Hij moest namelijk naar onze sponsor de Hubo.
Daar werden namelijk de aandelen van het bedrijf uitgereikt aan Bennet (geen naam die u kent uit de lijst, maar voetbalt wel bij Seroos) en daarbij kon hij onmogelijk gemist worden volgens eigen zeggen. Een grote teleurstelling voor eenieder die aanwezig was.
Maar niet getreurd, hieronder vinden jullie alsnog de speech van Marvin. En die trofee? Die wordt op een mooie dag alsnog uitgereikt.
Voor zijn speech ging Marvin terug naar de week waarin we erachter kwamen hoe schandalig lang Peter niet had gescoord (voor wie het niet weet: 14 december 2019). Marvin ging terug naar de week waarin Peter een penalty opeiste tegen Baronie en deze overtuigend over schoot. Want ook bij Marvin was een gemiste penalty een keerpunt in zijn leven:
“De winnaar van dit jaar heeft veel raakvlakken met mij. En dus terecht deze prijs. Daarvoor moeten we vele jaren terug. Inmiddels speelde ik in het tweede en stonden we in een wedstrijd 5-0 voor. We kregen een penalty. En iedereen vond het wel een goed idee als ik hem zou nemen. Aanloop was goed, schot volgens mij ook (niet bepaald, red.), maar de keeper tikte hem met een katachtige reflex uit de hoek. Later in de bestuurskamer wist de scheids nog wel te vertellen dat de keeper veel te vroeg van zijn lijn was en dat de penalty eigenlijk overgenomen had moeten worden. Mogelijk had ik hem dan wel gescoord en hadden we deze prijs niet uit hoeven reiken. Bedankt nog scheids. 😄
Eén persoon was het er trouwens niet mee eens dat ik de penalty nam. Onze toenmalig technisch directeur kwam later nog naar mij toe met de wijze woorden: ‘Je moet iemand die zo moeilijk scoort ook geen penalty laten nemen’. Als Nederlandse topclub zou je toch geen spelers aankopen die geen top zijn? Toen dacht ik al dat hij best wel TD zou kunnen worden bij bijvoorbeeld Ajax of zo 😄.
Terug naar de winnaar van deze trofee. Al vanaf 2019 had hij niet gescoord toen hij vorig jaar bij Baronie ook een penalty besloot op te eisen. Aanloop was goed, schot volgens hem ook, keeper mogelijk ook iets te vroeg van de lijn, maar de bal raakte de lat van de ballenvanger. Op dat moment was voor iedereen al wel duidelijk dat hij deze prijs dubbel en dwars verdient.”
Dank Marvin voor deze bijdrage, en het is achteraf maar goed dat je de kaas en worst boven de kantine verkoos.
De teleurstelling was groot onder het publiek in de kantine na deze mededeling en de sfeer zakte weg. Bert wilde daarom snel door met de top-3, maar Tjeerd riep tot ieders verassing een gastspreker naar voren. Dat Bert verrast was is begrijpelijk, want deze spreker stond niet in het draaiboek.
En die spreker was niemand minder dan Peter Zwemer, de man achter de geweldige verslagen van Seroos 5. En natuurlijk ook de speler waar de Peter Zwemer-trofee naar is vernoemd! Pas de dag voor de uitreiking kwamen we erachter dat deze trofee nog uitgereikt moest worden en werd de bokaal die Raoul vorig jaar won (met maar liefst 3 eigen goals) benoemd tot wisseltrofee. Een sippe Raoul, klagend over een prijzenkast die weer geheel leeg is, leverde de trofee zaterdagmiddag bedrukt in.
Het bleek al snel dat Peter net zo goed praat als dat hij schrijft. Ploeggenoten Ramon en Yoeri werden gefileerd, Breijer (de man die elk jaar minimaal 1 x in eigen goal scoort) werd nog benoemd als toekomstig winnaar en ook schreeuwer Steven mocht niet ontbreken in de lijst. (Overigens scoorde Peter zelf niet in eigen goal vorig seizoen, een kleine weeffout in het geheel mogen we wel zeggen).
Maar. Er was maar één speler die deze trofee echt verdiende. Dat was namelijk de man die, als eerste ooit, een bewuste eigen goal maakte. En dat in een wedstrijd waarin de nummer 1 en 2 tegen elkaar speelde. Waarbij de nummer 2, Seroos, op een 2-0 voorsprong stond. Uit een corner tegen kwam de bal bij hem, zonder een tegenstander in de buurt. Desondanks pakte hij de bal heel rustig binnenkantje voet en schoot beheerst in eigen goal.
Gelukkig liep alles die wedstrijd nog goed af. Maar omdat na de wedstrijd bovenstaande beelden opdoken van de treffer, ontstond er nog voldoende ophef die zaterdag. Zulke eigen goals worden natuurlijk niet vergeten, in ieder geval niet de komende 20 jaar. Daarom verdiende natuurlijk niemand anders dan onze eigen Bert Francke de Peter Zwemer-trofee!
En toen werd het toch echt tijd om over te stappen van de mensen die niet scoren en in eigen goal scoren, naar de mensen die echt uitblonken. Te beginnen met de nummer 3 van de lijst, Aron Wattel.
Hij werd topscorer van het kampioenselftal van Seroos 1, met 17 goals. Hij ging lang gelijk op met Ruben, maar mede dankzij een enkelblessure van laatstgenoemde wist Aron deze strijd in zijn voordeel te beslissen. Maar los van zijn uitstekende prestatie over het gehele seizoen, is er één goal die we natuurlijk nooit zullen vergeten.
Op 20 mei 2023 was hij degene die in de laatste minuten van de wedstrijd Serooskerke – Luctor Heinkenszand de gelijkmaker maakte. Een goal gemaakt op de dag van ons 75-jarig bestaan, en vooral de goal die Seroos 1 kampioen maakte. Een goal die alle aanwezigen zich voor altijd zullen kunnen herinneren. Deze magische 17e goal van het seizoen maakte deze 3e plaats mooier dan een eerste plaats ooit kan zijn.
En dan op naar de nummer twee. Een man die heel lang in het spoor bleef van de nummer één. En met recht een man die leeft voor goals. Sterker, als hij niet scoort is hij zo teleurgesteld dat hij zichzelf geen 3e helft gunt en zo snel mogelijk naar huis gaat en in bed gaat liggen. Maar het spreekt voor zich dat hij op deze avond met een grote glimlach aan de bar zat, vol spanning te wachten op zijn beker.
Niels Snoep maakte maar liefst 26 goals voor Seroos 5 en mag daarmee terugkijken op een prachtig seizoen.
Maar uiteindelijk was er iemand die nog beter was. Sterker nog, een speler die maar liefst 33 goals maakte! Slechts 2 spelers wisten in de historie van de lijst vaker te scoren, dat laat wel zien dat dit een prestatie van formaat is. En waar je denkt; dit is een zeer egoïstische spits die alleen maar voor eigen succes gaat, bleek tijdens de uitreiking al heel snel dat het om een zeer bescheiden dame gaat.
Want veel eer wilde ze niet voor haar prestatie, in alle stilte wilde ze haar prijs in ontvangst nemen. En dat is natuurlijk prima. Maar ze verdient wel alle lof.
Want de topscorer van het seizoen 2022-2023 was Mellanie Paauwe, met 33 goals voor Dames 1. Een geweldige prestatie, gefeliciteerd!
Veel dank weer namens de organisatie voor de leiders, die wekelijks alle goals doorgeven en vaak voorzien van mooie context. En natuurlijk veel dank voor de vele trouwe lezers en het publiek bij de uitreiking, jullie maken het de moeite waard!
