Na een sterke start aan de competitie met 6 punten uit 2 wedstrijden en een doelsaldo van 5 voor en 0 tegen, wisten we wat ons te doen stond in ‘de derby’ tegen Veere.
Waar de jeugd van deze twee verenigingen al samen zijn is dit nog zeker niet het geval bij de senioren. Zo was het dan ook weer voor het eerst sinds de kampioenswedstrijd in 2016 dat deze clubs weer tegenover elkaar stonden. Toen zelf nog actief voor Veere zag ik als 15-jarige jongen hoe Serooskerke er met het kampioenschap vandoor ging. Niet wetende en denkende dat ik een paar jaar later zelf de overstap naar Serooskerke zou maken.
Na een aanpassingsseizoen dat door meerdere factoren niet is geworden wat wij er als ploeg van hadden gehoopt, zijn we dit seizoen weer met zijn allen vastberaden onze rug te rechten en te laten zien waar we voor staan. Misschien nog niet met het beste spel en een doelpuntenregen waar de supporters soms op hopen als je de geluiden in de kantine moet geloven, maar zeker wel met de juiste instelling, strijdlust en vastberadenheid om ons te laten zien en elke week weer voor de 3 punten te gaan.
Het was een perfecte zaterdag om de wei in te gaan, 14 graden zonnetje erbij, met de selectie op de fiets naar Veere en jeugd van beide verenigingen langs de kant die naar hun clubs kwamen kijken. De jeugd zorgde tevens voor een sfeeractie bij de opkomst. Klik hier voor foto’s.
Op het hoogpolige gras van Veere waren hier en daar wat gaten te ontdekken waarbij je moest oppassen dat je je enkels niet zou breken, mochten wij ons klaarmaken voor deze mooie voetbaldag. Voorafgingen beide selecties met de jeugd aan de hand het veld op om de samenwerking te laten zien.
Met een slechte grasmat en Veere dat fel begon was het begin slordig van beide kanten. Wel hadden we vanaf de eerste minuten de controle, en begonnen we met aanvallen. Een strakke corner van Alex zorgde ervoor dat ‘het standbeeld’ (lees Jeffrey Koets) voor de 2e week op rij op de goede plek stond om de bal over de lijn te schuiven, en zo hadden we de 1-0 binnen 10 minuten op het bord staan.
Hierna hebben we voor de rust nog genoeg mogelijkheden gehad om de scoren te vergroten, maar lieten we het liggen om het af te maken en Veere hier al pijn te doen. Na de rust kwamen we geconcentreerder uit de kleedkamer en merkte je ook dat we conditioneel beter waren dan de tegenstander. We gingen door waar we 1e helft gebleven waren aanvallen en het doel van Veere onder vuur nemen.
Na een paar kansen die nog werden tegengehouden, of rakelings naast vlogen had de keeper van Veere geen antwoord op mijn diagonale pegel die in het dak van het doel belanden. Gezegd mag worden dat Björn Francke deze keer de bal eindelijk op het juiste moment aan mij mee gaf en hierdoor voor de assist zorgde. Bedankt Björn.
Onze ‘stoomtrein’ aan de rechterkant (Robbie Sturm) schoof weer eens door naar voren en wist door te dringen tot het 16 metergebied, hier aangekomen trok de linksback van Veere ongelukkig aan de noodrem en veroorzaakte hij een penalty. (Bij zijn overtreding schijnt hij zijn scheenbeschermers verloren te zijn.) Onze ‘superster’ (Alex Jobse) ging achter de bal staan en schoot de eindstand naar 3-0.
3-0 had gezien onze mogelijkheden hoger moeten zijn, alleen mogen we ook zeggen dat we eindelijk weer op de winnende weg zijn en vanuit hier door zullen bouwen dit seizoen. Een oog op de tussenstand zegt ons dan ook dat we na 3 wedstrijden op 9 punten staan met een doelsado van 8 doelpunten voor en 0 tegen.
Volgende week hebben we een krachtmeting tegen VC Vlissingen waar we in de voorbereiding nog van hebben verloren. Tijd om te laten zien dat we nu verder zijn als team en we ook volgende week weer 3 punten op ons sportpark houden. Hierdoor lijkt het mij ook een mooi moment om onze pas 18-jarige Vlissingenman Kaj van de Rafelaar de pen toe te spelen.
Foto’s zijn gemaakt door Irene Overbeeke
