Seroos 3 op reis

De eerste voetbalmaand van de reserve 3^e klasse is voorbijgevlogen. Succesvol zou je september wel kunnen noemen, momenten van flitsend spel en slechts een enkel tegendoelpuntje hebben geleid tot een gedeelde eerste plaats voor de mannen in het blauwwit. Het zal dan ook niemand verbazen dat Jacco verkozen is tot manager van de maand september in de reserve 3^e klasse. Maar zoals iedereen weet is de voetbalwereld een harde wereld en met de eerste uitwedstrijd voor de deur zal er weer het uiterste gevraagd worden van onze mannen.

Zaterdag 1-10 mocht Serooskerke 3 aantreden voor de eerste wedstrijd op vijandelijk terrein, in Kloetinge om precies te zijn. Omdat het 2^de een weekendje had om bij te komen bestond de selectie vandaag uit maar liefst zeven andere spelers. De succesvolle maand september is ook Kloetinge niet ontgaan, om te beginnen rolde de bal pas om half vier. Laten we eerst even van tafel hebben dat dit geen tijden zijn om te voetballen op een zaterdag. Bij aankomst mochten we de auto’s bij de plaatselijke boerderij zetten in verband met een thuiswedstrijd van het eerste elftal. Na een lange tocht door het Kloetingse landschap kwamen we aan bij de kleedkamer waar de volgende hinderlaag klaar stond. Om de toiletbezoeken zo onaangenaam mogelijk te maken waren de wc’s, volgens geruchten, al anderhalve maand niet doorgetrokken. Met vermoeide benen en een vervelend luchtje in de neus verplaatsten we onszelf naar het veld.

Nu zult u wel weten dat er in Kloetinge een paar prima (kunst)grasmatjes liggen. Maar in de verte zagen we al het volgende probleem, het toegezegde veld bestond voornamelijk uit heuvels en spekgladde stukken grond. Ramon D. beweerde zelfs dat je bij elke aanname maar moest hopen dat de bal niet van je voet sprong. Al is het de vraag of dit niet een zwak excuus is na een avondje doorzakken in Breda de avond ervoor.

Ondertussen is het een paar minuten voor half vier, er valt een korte stilte over het sportcomplex. Harde knallen als reactie, pyro’s blazen rook, mensen roepen, zingen en bier vloeit. Het eerste elftal is namelijk ondertussen begonnen en ze hebben een leuke supportersactie bedacht. Wij hebben daarentegen een publiek wat bestaat uit drie vriendinnetjes van de tegenpartij.

Het eerste kwartier verloopt stroef, ondanks het overduidelijke overwicht heeft ons team last van wat onwennigheden. De meesten hebben nog niet veel minuten in de benen en al helemaal niet met elkaar. Dat er nog gewend moet worden aan verschillende speelstijlen blijkt wanneer het mijzelf een goed idee lijkt de spits van de tegenpartij uit te kappen op eigen zestien en uiteraard de bal verlies. Een kleine hartverzakking voor mijn teamgenoten van vandaag, terwijl menig (oud)teamgenoten toch weten dat ik dit minimaal twee keer per wedstrijd doe.

Na dit vakkundige balverlies kan er langs de lijn weer rustig geademd worden als desbetreffende spits met de bal een vliegtuig uit de lucht probeert te schieten. Helaas brengt dit kwakkelende begin Kloetinge nogmaals in scoringspositie waarna deze wel toeslaan.

Na de 1-0 achterstand begon het bij Serooskerke beter te lopen, kleine kansjes werden opgezet en na een aantal minuten kreeg Bert de bal behendig mee om in scoringspositie te komen. Deze powersprint kwam niet zomaar uit het niks, Bert had namelijk een echte Pink Lady meegenomen om te consumeren voor de wedstrijd. Helaas voor Serooskerke had deze Lady de honger van Bert dusdanig gestild dat hij ook geen honger meer had voor een goaltje en besloot de bal er maar niet in te schieten.

Niet lang daarna volgde een nieuwe aanval van Serooskerke die eindigde, na inzet van Dion, met een fraai doelpunt. Nu waren de mannen van Kloetinge al op de hoogte van de flitsende aanvallen van Seroos dus hadden zij een fluorescerend groen poppetje, zo een die je ook wel langs de autoweg ziet staan, langs de lijn gezet die continu de vlag omhooghield. Omdat de scheidsrechter zijn fluit had gevonden en even wou weten of deze nog werkte werd de gelijkmaker afgekeurd.

Gelukkig voor ons dacht een van de verdedigers van Kloetinge dat we gingen basketballen en dus stuiterde hij de bal in zijn eigen zestien rond. Dit kleine misverstand leidde tot een penalty die netjes werd binnengeschoten door Dion. Een paar kleine speldenprikjes volgde maar echt aanstalten kon er niet gemaakt worden op een voorsprong.

Met een paar verse krachten werd in de tweede helft de jacht ingezet op een tweede goal, met succes. Want deze viel na een strakke steekbal van Thomas waarna Lars met de bal om de keeper heen vloog en de bal in het lege doel schoof.

Ondanks de 1-2 voorsprong had Serooskerke moeite met het kapotspelen van de tegenstander waardoor deze in de wedstrijd bleef. Gelukkig werd Thomas voor de keeper gezet om de 1-3 binnen te schieten, maar weer vergreep de scheids zich aan zijn fluitje op appèl van zijn fluorescerende groene collegaatje.

Met nog een klein kwartiertje te spelen was er, ondanks slordig spel, geen vuiltje aan de lucht voor Serooskerke. Tot de scheidsrechter het een goed idee vond om toch zijn fluit op te bergen. Na een scheidsrechtersbal wou de tegenstander wel erg graag het shirtje van Lars hebben waarna met een korte counter de bal achter Niels belandde.

Wat volgde was een flitsende kaats aan de linkerflank, waar nota bene Bjorn aan het einde stond van deze snelle aanval. Even was het stil. Vogels kraaide, de wind suisde, en een kreet van vreugde volgde. Het hoogtepunt van de middag, alleen niet voor ons. Bjorn was zo gedreven dat hij even vergat in welk doel er gescoord moest worden en haalde verwoestend uit waarna Kloetinge in twee minuten een 1-2 achterstand omdraaide in een 3-2 voorsprong.

Deze nieuwe dreun kwam het spel van Serooskerke niet ten goede en Jacco zag dat het anders moest. Ramon D. werd naar voor gestuurd om de verdediging van Kloetinge te breken, alleen had dit een ander effect dan verwacht. Waar de bal toch in de richting van Ramon gepompt zou moeten worden werd deze achterin rondgespeeld, tot ergernis van Jack die al snel bijna klaar stond met shirt en al om de bal hoogstpersoonlijk de zestien in te pompen.

De scheidsrechter heeft zijn fluit weer gevonden en de wedstrijd is voorbij, op de achtergrond hoor ik Uit m’n bol van Andre Hazes. Een teleurstellende wedstrijd met een teleurstellend resultaat, niks meer niks minder. En alsof dat al niet genoeg is waren we ook pas na 18:00 in de kantine op de thuisbasis. Maar volgende week wacht Veere 2 en dan spelen we gewoon weer lekker om 12:30 op de heilige grond in Serooskerke. Kunnen wij weer lekker uit ons bol gaan. 

Tot volgende week!