Na een periode wedstrijdloosheid was het dan eindelijk weer zover. ’T Vuufde mocht zaterdag weer aantreden voor de uitwedstrijd tegen directe concurrent Kapelle, Kapelle, Kapelle met een K jaja. Een plaatsje dichtbij Goes, de Zeeuw zegt meestal Hoes. Waar appels en peren zichzelf presenteren, zo fruitig, zo sappig en uitermate happig. Mocht u nog niet bekend zijn met hun volkslied, of houd u gewoon van kortpittige kapsels, zie hier: https://www.youtube.com/watch?v=lSWFATboHgM

Niet dat we in die weken stil hebben gezeten. We planden een treinreis naar Hamburg om te drinken en een busreis naar Wolphaartsdijk om te drinken. Op de zaterdagen trainden we met ingewikkelde varianten, hoewel we op ons werk al de hele dag na moeten denken, maar ook door vanaf de middellijn op de lat te schieten (heb je weinig aan maar wel leuk). We zagen bij ‘t eerste hoe het niet moest en we bewonderden het zesde, waar we zagen hoe je entertainend kan spelen met veel goals voor. Dat laatste wil bij ons nog niet echt lukken, maar daarover later meer. We gingen voor een culinair buffet naar the golden goat, waar nog wat met pompoenen gegooid werd. Het hoogtepunt van deze weken was toch wel de scheidsrechtersbeurt van Jelle bij het zesde. Nooit eerder zagen we een scheidsrechter met zulke opmerkelijke looplijnen, die ook nog eens vlagsignalen afwachtte om eerst te kijken hoe de aanval afliep en dan alsnog te fluiten.

Voor de wedstrijd mochten we nog even op de jaarlijkse teamfoto. Onze Kaj was thuis nog druk aan het klussen, dus vond hij het niet nodig om hiervoor een uur vroeger aanwezig te zijn. Een hele handige keuze voor iemand met de shirtjestas in bezit. Deze vertraging gaf het gehele team de gelegenheid om nog even een AA-drink en een Extran te nuttigen. Ietsjes later stonden we dan ook met een extreem hoge bloedsuikerspiegel te glunderen in de Wondergem shirtjes.

Aan alles was te merken dat iedereen op scherp stond. De grappen waren vlot, de haartjes zaten strak en de inhaalmanoeuvres waren perfect. Het beloofde een zinderende middag te worden. Eenmaal aangekomen in Kapelle werd duidelijk dat de psychologische oorlogsvoering direct was begonnen. Iets aan de vroege kant waren we genoodzaakt om nog even in de kantine te wachten. Kapelle had speciaal voor ons een extreem knappe dame achter de bar gezet. Een hele slimme zet, want hierdoor was iedereen in één klap uit zijn focus. Alle redelijkheid was verloren. Voor Joost was het dan ook een hopeloze taak om de koppies weer bij de wedstrijd te krijgen.

Omdat we met wat blessures en afwezigen kampen, kregen we twee leenspelers van het vierde. Er kwam er slechts één (vriend van ‘t vuufde, PartyDJ Bu) opdagen. Yazzie had net zijn nieuwste track ‘Hop on my wave’ uitgebracht. Zijn kans op speeltijd op FunX is groter dan bij het vijfde, dus kwam hij niet opdagen. We hebben zijn nummer een paar keer in de kleedkamer gedraaid, zodat hij toch een beetje bij ons was. Zo gingen we het drijfnatte veld op met de tekst “Ik geef je refreintjes, maar doe je stoer dan krijg je hooks 🥊” in ons hoofd.

Kapelle 5 is een ploeg met zowel veel doelpunten voor als tegen. Wij hebben daarentegen wat meer moeite met scoren, maar achterin geven we zo goed als niks weg. De opdracht was dan ook om snel scoren en dominant als we zijn de wedstrijd uit te voetballen. In het begin van de wedstrijd waren we duidelijk de bovenliggende partij. Achterin stonden we goed, het middenveld draaide als een tierelier en de ene na de andere kans werd gecreëerd. Gecreëerd ja, want daar bleef het ook bij helaas. Hij wilde er gewoon niet in, hoe kon dat toch? Met 0-0 gingen we de rust in.

De tweede helft stonden we wederom als een huis. Tiki-taka, golden triangels, ruitjes, hexagons, alles kwam voorbij. In de stromende regen gleden we onze weg telkens weer naar die goal toe, maar u voelt het waarschijnlijk al aankomen: Hij wilde er gewoon niet in. Om het nog een beetje erger te maken kreeg RJBuuze in de vijandelijke 16 een nieuwe functie als kapstok. Een verdediger ging aan hem hangen waardoor hij een 100% kans niet af kon maken. Duidelijke penalty, maar de scheids zag het niet, of wilde het niet zien. Eeuwig zonde dit. Na 90 minuten was het gedaan: 0-0 – de brilstand, en dat in de kelderklasse. Ongelofelijk toch?

We waren zo gefrustreerd door de niet gegeven penalty en vooral omdat we de kansen niet afmaakten, dat we besloten de Paulaner Party 2.0 Hosted by Ninetytwo (The best beats in the streats) besloten over te slaan en gelijk naar Seroos te rijden. Na een voedzame maaltijd van Corbijn was het tijd voor het evenement van het jaar: het sjoeltoernooi. Groot was de vreugde toen onze favoriet Gru er met de bokaal vandoor ging. Volgende week spelen we weer een topper, ditmaal tegen koploper ‘s-Heer Arendskerke.