U heeft even een weekje geduld moeten hebben, maar hier is weer een verslag van ‘t vuufde. De vaste schrijver van de verslagen was een weekendje weg en miste zodoende de wedstrijd van de eeuw. Voor degenen die toch een verslag van het evenement tegen Wolfaartsdijk willen: dat gaan we helaas niet doen. Er staat namelijk een korte samenvatting van 33 minuten op de facebookpagina van Frans van Pagee. Ik hoorde al wat klachten van mensen die geen facebook hebben, maar die mogen hun geklaag houden, want via deze link kun je de video ook bekijken zonder in te loggen.

Waar we tegen Wolfaartsdijk nog wat zenuwachtig begonnen vanwege alle aandacht en het publiek, was daar vandaag geen enkele sprake van. En dat is apart, want vandaag speelden we de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Wij als koploper tegen de nummer twee ‘s-Heer Arendskerke die vijf punten achter stond, maar twee wedstrijden minder heeft gespeeld. Kortom: we moesten vandaag winnen en dan hopen dat Arendskerke nog een keer punten laat liggen. Van wedstrijdspanning was dus geen sprake. Lekker met z’n allen in het zonnetje staan op de eerste lentedag van het jaar. Er worden al wat barbecuetjes gepland en de voorbereidingen voor het Dikke Buuken Toernooi zijn in volle gang.

Je zou verwachten dat er voor zo’n wedstrijd zoals normaal 19 aanmeldingen zijn, maar niets bleek minder waar. Is er een keer geen konijnenkeuring voor Teun, gaat David naar een koeienkeuring. Volgende week zal wel blijken dat er iemand een goudvis heeft ofzo. Riemens was jarig en trakteerde niet op Mexicanobroodjes. Candy was vorige week geblesseerd geraakt aan zijn enkel, maar speelde ondanks een ei op zijn voet toch mee. Over ei gesproken. Het is pasen geweest, maar het thema ei komt nog terug in dit verslag. Naast het weer was het veld ook goed. Normaal spelen we in knollentuinen waar een aardappel nog niet in wil groeien en is het ook niet toevallig dat de meeste blessures op het trainingsveld achter de kantine ontstaan. Dit veld was strak, perfect gemaaid door de robotmaaier, overal stond gras. Het was zelfs een beetje nat, alsof er gesproeid was. De plak grond liet alleen wat makkelijk los, waardoor er af en toe uitgegleden werd. Er ontbraken alleen cornervlaggen. Daar kwamen ze na een half uur spelen mee aanzetten. We hadden ze eerlijk gezegd ook niet gemist. Staat alleen maar in de weg als je een corner wil nemen.

Het eerste half uur waren we echt goed. Zo goed hebben we nog niet gespeeld dit seizoen. De tegenstander werd onder druk gezet. Niet lukte meer en alle ballen werden diep ingeleverd. Verdedigend gaven we niks weg en op het middenveld wonnen we alle duels. We creëerden aardig wat kansen en dat leverde uiteindelijk een goal op. Een schot van Joost werd van richting veranderd, waardoor de keeper er niet meer bij kon. Het ging ongeveer een half uur goed. Daarna was het tijd voor het vaste wisselmoment. Vier wissels in een team wat goed staat, dat kost even tijd om het om te zetten. Daarnaast was het nogal werm, dorstig weer, alsof je tegen een föhn speelt. Met die temperaturen hou je druk zetten geen 90 minuten vol. Kortom: na een half uur was het klaar met druk zetten en sloeg de chaos toe. Gelukkig hebben we een betrouwbare sluitpost. Yoeri had voor zijn doen al wat vaak de nul gehouden dit seizoen, dus besloot hij het even spannend te maken. Eerst passte hij een bal in de voeten van de spits, die er verder niks mee deed. Later gleed hij uit bij een uittrap, waarna een tegenstander de bal vrij in kon schieten. Een geweldige tackle van Mark op de lijn zorgde ervoor dat we met een 0-1 voorsprong de rust in gingen.

In de tweede helft was het van hetzelfde. We kwamen niet verder dan de bal wegschieten, vasthouden zat er niet in. De vermoeidheid sloeg toe en de tegenstander werd steeds gevaarlijker. Ook kregen we wat last van blessures. Candy kon toch niet meer verder. Mathijs, ook niet meer de jongste, kreeg last van zijn heup, of was het om tijd te rekken? Een tegenstander dacht een bal met zijn wreef binnen te poeieren, maar het bleek het hoofd van Joost te zijn. Dan moet je je been aardig hoog optillen. Joost een blauw oog met een flink ei erop. Hij gaat nu knipogend door het leven. Uiteindelijk viel er nog een bal op de buitenkant van de paal, Yoeri hield er nog een schot van grote afstand uit, maar we wonnen met 0-1. We kunnen dus nog kampioen worden.

Culinair gezien is Arendskerke goed. Tientallen verslagen geleden ontstond hier onze obsessie met de Mexicano. Deze bleken nog steeds goed. Op het menu stond ook een krokidel. Niemand had daar ooit van gehoord en deze bleken dan ook niet aanwezig. Toen Mathijs daarna vroeg of hij dan wel een broodje krokidel van het menu kon bestellen was hij officieel af. Hij werd uit de kantine verwijderd. Riemens en Rensch, de jarigen van de week, trakteerden op een snackschaal. Iets wat op Seroos normaal gesproken een privilege voor ‘t êêste is. Facilitair was het wat minder. Zo was er geen stopcontact in de kleedkamer. Nog aparter waren de douches. Als je twee douches aanzette was er geen enkel probleem. Als je er meer aanzette, hielden ze er allemaal mee op. Verder gebeurden er geen opmerkelijke dingen. Een redelijk normale wedstrijd zonder gekke randzaken. Een biertje in de zon, wat wil je nog meer? Wel hadden we weer een filosofisch culinair vraagstuk waar we de lezers graag over mee laten denken. Zou René Michel misschien familie zijn van Davina? Geef uw gedachtenspinsels graag telefonisch door naar 0118-592442.