De wedstrijd die nooit gespeeld werd

Namens het team werd mij de eer gegund om het laatste verslag te schrijven voor Seroos 3. Dat dit verslag een week later pas verschijnt heeft een reden, want na de laatste zaterdag werd al snel duidelijk dat dit het moeilijkste verslag van dit seizoen zou worden.  Vandaar een moeizaam en ook lang verslag.

Eerst maar eens korte terugblik waar Seroos 3 vandaan komt. Vorig jaar hadden ze een zwaar seizoen waarin tegen degradatie werd gestreden, na de winterstop kwam een veilige plek in zicht, maar toen slot het noodlot toe. Met name bij Seroos 1 vielen er veel spelers weg waardoor in de laatste maanden Seroos 3 blij mocht zijn als er 6 spelers over waren op de donderdagavond.

Met de steun van Seroos 4, 5, 6, O19 en O17 (en natuurlijk zeker de leiders daarvan!) konden we toch iedere week weer een elftal op de been brengen. Met behulp van maar liefst 65 verschillende spelers konden we het seizoen toch uitspelen en met opgeheven hoofd het seizoen afsluiten. Door de vele wisselingen was de laatste plaats echter niet meer te voorkomen.

Dan maar eens een terugblik op dit seizoen. Dit seizoen konden we een niveau lager weer met frisse moed van start. De selecties waren ook iets ruimer waardoor er goede hoop was dat we dit seizoen een wat vastere selectie zouden hebben. En zowaar konden we de 1^e wedstrijd aanvangen met 13 fitte spelers, allen uit eigen selectie. En dat was meteen een wedstrijd tegen de buren van SVOD ’22. De druk lag er dus direct op.

Seroos ging daar goed mee om, want direct werden de eerste 3 punten behaald. En met recht kon het 3^e dit seizoen weer een ‘opleidingselftal’ worden genoemd. Want in deze wedstrijd (en dat was zeker niet de laatste keer dit seizoen) was Dion de enige speler die ouder was dan 23.  

De 2 wedstrijden erna gingen verloren, tegen Kloetinge en Veere. Zo kwam er toch weer wat twijfel in de beentjes na het slechte vorige seizoen. Gelukkig wist Seroos de wedstrijd erna in de slotfase wel te winnen tegen Noormannen. Daarna volgde een wedstrijd die het zelfvertrouwen deed kantelen. Want deze wedstrijd was de grote uitschieter van dit seizoen, een 8-1 overwinning tegen Bruse Boys. Volgens eigen zeggen ook een opleidingselftal, maar dan wel één die de avond ervoor een groot feest hadden met het team waardoor iedereen ziek was en 3 spelers zichzelf hadden afgemeld met een kater.

Hierna volgden wedstrijden tegen Meeuwen en Arnemuiden die ongeveer gelijk met ons stonden op de ranglijst. Net als de latere wedstrijd tegen SSV stonden deze onder leiding van Robbie en 2^e leider Jan Thijs Buijze aangezien trainer Jacco door een val even rustig aan moest doen. Dat legde het team geen windeieren want in deze spannende wedstrijden wist Seroos elke keer aan het langste eind te trekken. Langzaamaan werd er toch al vaker naar de ranglijst gekeken, tot Seroos 3 de laatste wedstrijd voor de winterstop het deksel op de neus kreeg. FC Dauwendaele was voor de verandering een keer volledig en was veel te sterk voor Seroos 3.

De spelers weten de nederlaag aan coach Jacco, die voor het eerst weer kwam kijken. Seroos 3 ging dus onder druk de winterstop in. Dat werd niet beter na de winterstop. Want in de eerste wedstrijd werd ook het eerste (en enige) gelijkspel behaald. De week erop werd de druk opgevoerd doordat een groep spelers onder leiding van Hessel bij de TC het vertrek van Jacco eisten en Robbie aan de macht wilden hebben.

En dat uitgerekend voor de uitwedstrijd tegen SVOD in Domburg. Met de muitende Hessel op de bank moest er gewonnen worden om de rust een beetje terug te laten keren, maar dat leek er lang niet in te zitten. Vlak voor tijd wees de scheidsrechter al naar de middenstip na een aanval van SVOD, maar Niels wist die bal miraculeus uit de goal te halen. Voor iedereen bekomen was van de schrik was het opeens Dion die opdook voor de goal en dik in blessuretijd de winnende erin knalde (ironisch genoeg uit een voorzet van de ingevallen Hessel).

Zo bleef Jacco een week langer, tot aan de carnaval. De laatste wedstrijd voor de carnavalsbreak was tegen koploper Kloetinge. Op dat moment stonden we op de 2^e plaats met 6 punten achterstand, om mee te blijven doen voor de titel moest er dus gewonnen worden. In een pittig duel op veld 1, waar scheids Jan regelmatig moest optreden werd een 3-1 overwinning uit het vuur gesleept. Seroos 3 deed weer mee om de titel en de TC besloot (tot teleurstelling van Hessel en Robbie) om ook het contract van coach Jacco te verlengen.

Hierna werden Noormannen en Bru weer aan de zegekar gebonden, tot Arnemuiden langskwam. In een winderige wedstrijd op een rampzalig veld bleek dat ervaring ook een kwaliteit is. Arnemuiden ging veel slimmer om met de omstandigheden en won. Een mooi leermoment voor het team, dure punten die verloren werden. De week erop werd in een intense wedstrijd met weer veel wind en een nog veel slechter veld Zeelandia wel verslagen, er was dus wel van geleerd.

Omdat Kloetinge ook punten verspeelde bleef het spannend aan kop. Met die wetenschap trokken we naar buurman Veere, de enige ploeg die ons nog van plek 2 kon stoten. Na een eerste helft waar meer in zat, speelde Seroos 3 een keurige 2^e helft waar bij vlagen goed werd gespeeld en een keurige 2-6 eindstand de verhouding prima weergaf. Seroos 3 was in ieder geval zeker van plek 2.

Zo bleef de hoop aanwezig, tot de op 1 na laatste wedstrijd. Want toen kwam Dauwendaele op bezoek. De ploeg die de ene week wint van de koploper, om de week erop te verliezen van de nummer laatst. Kortom: niet te voorspellen. De eerste helft was Dauwendaele goed, wat resulteerde in een 1-3 ruststand. Na rust mistte Seroos 3 direct een penalty en nog voor open goal, en dat bleek te veel van het goede. Uiteindelijk werd er met 3-4 verloren waardoor het kampioenschap uit het zicht verdween.

Voor we naar het slotstuk gaan eerst van duiding van de selectie waarmee we dit seizoen hebben gespeeld.

Op goal stond Niels, die steeds stabieler werd en zijn concentratie steeds minder verloor (behalve bij dat lullige schotje tegen ZM) en steeds vaker ballen pakte die applaus oogsten.

De verdediging bestond uit veel spelers. Bijvoorbeeld centrale verdediger, captain en kratjeshaler Raoul, de meest degelijke en stabiele van allemaal (die naar eigen zeggen ook het meest wissel zat). Daarnaast Mathijs en Bennet, de 2 aanvallende centrale verdedigers (tot wanhoop van de rest). De laatste weken kwam ook Kenneth ons versterken, een sierlijke cv die altijd kort zit op de spits, maar die spitsen daarna ook weleens alsnog de bal geeft. En natuurlijk Luuk, het talent dat zich van back naar centraal speelde en eindigde bij Seroos 2, hij is ook gelijk de speler die op vrijdag het meeste drinkt. David, de man die overal kan spelen (en die ook echt veel wissel zat, als hij er was dan). Maar ook de man die ook nooit teleurstelt en een echte winnaar is op het veld. En Ramon Meijer niet te vergeten, de man die nooit opgeeft en altijd instapt. En als laatste Bart, de breedste speler van Seroos die ook als linksbuiten kan spelen.

Op het middenveld de stabiele Ramon Dekker die het elftal in evenwicht houdt (zeker als Mathijs en Bennet spelen), wel meestal een minuut of 60 tot er wat spieren en gewrichten beginnen te kraken en piepen. De stille Jonas kan dat ook, al mag hij best wat meer lef tonen, maar nu zijn eerste goal erin ligt komt dat ook vast goed. Hessel begon goed aan het seizoen, maar nadat hij eerst de coach eruit probeerde eruit te werken schitterde hij op het einde van het seizoen vooral door afwezigheid, druk bezig om Duitse vrouwen te versieren achter de bar bij de Dam. Daar zit nog rek in.

Marcio speelde voor de winterstop ook enkele wedstrijden mee, maar werd helaas teruggeworpen door blessureleed. Maar niet zonder een heel belangrijke goal uit bij Arnemuiden te maken.

Thomas, voormalig spits en schrik van elke trainer. Uitgegroeid tot een dragende verbindingsspeler die nooit verzaakt en als één van de eersten op het wedstrijdformulier staat. Op het einde van het seizoen kwam ook Björn aansluiten, multifunctioneel, altijd degelijk en hij kan ook meer dan hij denkt. En Jannick kwam weer terug van een blessure, en liet zien dat zijn ervaring (naast zijn kwaliteiten) van grote waarde is voor het elftal.

Ook Bert speelde een aantal wedstrijden mee, maar die werden veelal verloren. Toen hij in vorm kwam raakte hij geblesseerd, maar toch zijn we blij dat hij ook met ons meedeed dit seizoen.

Voorin liep de ervaring rond. Naast Bert liepen daar ook Dion, Melvin en Hans. Veel spelers die goed zijn aan de bal en zeker ook hun goaltjes meepikten. Dion, Mel en Hans waren ook de drie topschutters van het elftal en lieten zien dat als het lopen wat moeizamer gaat, slimheid en ervaring veel kunnen compenseren. Allen maakten belangrijke goals en Dion kroonde zich tot topscorer van het 3^e.

Ideale leermeesters voor Justin, die groot, sterk en jong is. Ook hij groeide in het seizoen en moet nog even op les bij Dion en Mel voor het afwerken, dan staat hij volgend seizoen hoger in de lijst. Na de winterstop sloot ook Jesse Lee aan, die gaandeweg het seizoen steeds fitter werd na een zware blessure en in de laatste wedstrijden nog bijna zijn eerste goal maakte.

Dan nog dank voor onze gastspelers. Ook dit seizoen moesten er wat spelers worden geleend van andere elftallen. Zo werden oudgedienden Jasper en Alex van stal gehaald. Ook Lars, Roy, Jordi, Ruud, Tygo en Boyd hebben hun bijdrage geleverd, waarvoor uiteraard onze dank.

En dan natuurlijk dank naar Robbie, die elke week zorgde dat alles geregeld was voor het team en niets werd vergeten. Een kwaliteit die pas opvalt als hij een keer later of afwezig is. Gelukkig hebben we dan Jan Thijs Buijze, die altijd bereid is om in te vallen als leider en ook bijna altijd aanwezig is als toeschouwer. Fun fact: Jan Thijs heeft als leider dit seizoen niet verloren.

De laatste die we moeten bedanken is Jan Meulmeester. Hij floot bijna alle wedstrijden van Seroos 3 dit seizoen, en dat mag niet onbenoemd blijven. Op zijn 77^e is Jan nog steeds scherp (en fit!) en weet hij iedere wedstrijd tot een goed einde te brengen. In tijden waarin scheidsrechters schaars zijn en wedstrijden uit de hand lopen, mogen we ook wel eens benoemen dat het vaak goed gaat. Op een heel prettige en duidelijke manier weet Jan nog altijd 22 spelers zonder moeite onder bedwang te houden. Een groot compliment waard! We hopen dat we je ook volgend seizoen weer mogen begroeten als scheids. En ook dank aan Hans van de Broeke die Jan enkele malen prima verving.

En dan zijn we eindelijk aangekomen bij de laatste wedstrijd van het seizoen. Een wedstrijd waar we als team naar uitkeken. Mooi weer, laatste wedstrijd. Een geweldig moment om een heel mooi seizoen goed af te sluiten.

Tot donderdagavond, want toen meldde de tegenstander zich af. Ze konden niet echt een elftal op de been brengen en inhalen wilden ze ook zeker niet doen, geen zin meer. De gedachten gingen terug naar vorig jaar, toen Seroos 3 zelf elke wedstrijd kwam opdagen, desnoods met 8 gastspelers.

Waar wij met opgeheven hoofd afscheid konden nemen, vond onze tegenstander dat niet nodig. Die gingen liever iets anders doen op de zaterdag. We vinden daar veel van, en dat gaan we hier maar niet opschrijven.

Zo leek een mooi seizoen uit te gaan als een nachtkaars, maar dat wilden we niet laten gebeuren. Naar wat suggesties in de app kwam er een oplossing. Leider Robbie is namelijk ook een bekend BBQ-master, en zo werd er op vrijdag een BBQ-lunch in het leven geroepen.

En op zaterdag was zo goed als het hele team aanwezig, inclusief de geblesseerde spelers. Iets later dan gepland werd er om 13:15 afgetrapt met een kratje bier. Dit vanwege de bespreking van Seroos 1. Daarna was het Robbie die de Weber vulde met Roemeense worsten. Zeer goed gekruid gehakt, bij slechts weinig slagers te krijgen volgens de master.

Dit smaakte goed en na een tweede ronde volgden de hamburger mét gekaramelliseerde uitjes, die ochtend vers bereid. Steeds meer mensen kwamen langs om te vertellen dat ze nog nooit van een BBQ-lunch hadden gehoord, maar we kunnen stellen dat dit echt een aanrader is. Nadat ook scheids Jan een lekker broodje op had werden de overige broodjes hamburgers uitgedeeld aan de nieuwsgierige voorbijgangers.

Als slotstuk kon Seroos 3 zien hoe Seroos 2 de nacompetitie behaalde en kon er afscheid worden genomen van Arjen.

Zo werd het seizoen toch nog mooi afgesloten. Een seizoen waarin het team steeds meer naar elkaar toe groeide. De meeste wedstrijden werden niet makkelijk gewonnen, maar vaak werden deze wel in de slotfase over de streep getrokken. Een seizoen waarin spelers voor elkaar werkten, we niet opgaven bij tegenslagen en waar na een slecht jaar een heel goede prestatie werd neergezet door serieus mee te doen om de titel en te eindigen op plek 2. En waarmee we in heel district ZUID-I nog steeds 1 van de best presterende 3e elftallen hebben. 

Maar vooral ook een seizoen waarin we heel veel plezier hebben gehad, waar we karakter hebben getoond en echt als team hebben gefunctioneerd. Een seizoen waar we als team wedstrijden wonnen door voor elkaar door het vuur te gaan, waar spelers zich ontwikkelden, elkaar beter maakten en de wil om te winnen echt duidelijk aanwezig was.

Kortom, een seizoen om met veel plezier en trots op terug te kijken.

Tot volgend seizoen.