Zaterdag 24-02 stond de tweede competitiewedstrijd na de winterstop op het programma. Na het gelijkspel in de uitwedstrijd bij Walcheren werd er in de tussenliggende weken geoefend tegen VCK (1-2 overwinning) en HVV’24 (2-0 overwinning). Al met al nuttige oefenwedstrijden maar verre van ideaal voor het (competitie)ritme.
In de wedstrijdbespreking werd onze verzorger/masseur/mental coach maar bovenal VRIEND van Seroos in het zonnetje gezet. Ons Jos is inmiddels al jaren een vast gezicht in de technische staf van de eerste selectie. We zijn, zoals afgelopen week ook op onze site is aangekondigd Groot nieuws uit kleedkamer 6! – VV Serooskerke , dan ook erg blij dat hij zijn contract bij de vereniging met minimaal één seizoen heeft verlengd. Stiekem hopen we / gaan we ervan uit dat er hierna nog vele mogen volgen.
Eén van zijn kenmerkende eigenschappen is zijn positieve instelling. Echter merkte wij tijdens de eerste seizoenshelft toch wat kleine ergernissen/frustraties. Om ook deze weg te nemen hebben we hem namens de selectie en staf drie toepasselijke cadeaus gegeven. Via deze weg nodigen wij u van harte uit om deze cadeaus te komen aanschouwen in zijn massagehok. Koffie en lekkers staan immers altijd voor u klaar. Dit is natuurlijk volledig in lijn met één van zijn vele wijsheden: De essentie van het masseren is het contact van de masseur met zijn cliënt.
Na de bespreking was het dan eindelijk weer tijd voor het toeleven naar een competitiewedstrijd. Onze vaste huis dj schitterde door afwezigheid. Ietwat onwennig werd dit opgepakt en volgde er vele ontspannende deuntjes welke de opbouw vormde naar ons gebruikelijke eindnummer voordat we beginnen aan de warming up. Wat hierbij zeker een compliment waard is, was de uiterst zorgvuldige timing hiervan. Want na het 4:21 minuten durende nummer was het exact 13:55 toen we naar buiten stapte.
Het naar buiten gaan werd overigens ook wel gestimuleerd door één van onze teamgenoten. U zou inmiddels mogen verwachten dat we wel gewend zijn aan het ietwat chaotische competitieschema. Maar niets was minder waar. Bij één van onze spelers nam de spanning de overhand in zijn lichaam. Net voor de warming up kwam dit tot uiting. Het was namelijk de kringspier waar de spanning in zijn lichaam vat op kreeg. Eenmaal bevangen ontspande deze spier volledig, wat volgde was een zogenaamde flatus. Het uit de endeldarm ontsnappende gas was tot ver buiten de kleedkamer zintuigelijk waarneembaar. Zo trots als een pauw zat de persoon in kwestie te genieten van zijn momentje. Zoals u zult begrijpen spoedde het gehele team zich als de wiedeweerga naar het veld voor de warming up.
Vandaag stond de thuiswedstrijd tegen vv Hellevoetsluis op het programma. De heenwedstrijd verloren we met 5-2. Deze wedstrijd werd echter gespeeld op kunstgras. Een groot verschil dus met het biljartlaken van ons sportpark Noordhout, in de volksmond ook wel het La Masia van Walcheren genoemd.
We starten vandaag met Tygo op goal, Bjorn en Ruben vormde het hart van de defensie. Robbie (rechts) en Tom (links) complementeerden de achterhoede. Het middenveld werd gevormd door Kaj, Beaudoin en Alex. Voorin was het aanvalsleider Aron die werd geflankeerd door Bjarne en Lars. Op de bank namen plaats: Jeffrey, Jordy, Kaj, Jurre en Niels.
We starten de wedstrijd fel maar hebben moeite met de juiste druk te zetten op de tegenstander. In de wedstrijdbespreking werd benadrukt dat men vaak opportunistisch speelt met veel lopende mensen in de diepte. Het resulteerde echter niet tot noemenswaardige kansen. In de 15e minuut noteren we de eerste serieuze doelpoging van de bezoekers, de bal vliegt echter over ons doel. Hierna komen we beter in de wedstrijd. We vinden sneller de vrije man in de cross zone. Uiteindelijk leid dit tot een 1-0 voorsprong. Na een vloeiende aanval over rechts is het Robbie die met een strakke voorzet Aron in stelling brengt. Aron bedenkt zich geen moment en neemt de bal, vanuit de stuit, vol op de wreef. Een lekker moment om op voorsprong te komen.
Vervolgens pakt Tygo een hoofdrol. Met een katachtige reflex voorkomt hij, met ook nog de hulp van de paal, een tegendoelpunt. Vrij kort hierna nog een hachelijk moment in ons vijfmetergebied. Maar ook deze kans wordt gepareerd door onze goalie. Daarna is het de beurt aan Bjarne, vanuit de kluts krijgt hij de bal, op zo’n tien meter van de vijandige goal, voor zijn voeten. Zijn inzet wordt echter gepareerd door de ‘Hellevoet’ doelman. We gaan rusten met een 1-0 voorsprong.
In de rust wordt er, middels het gebruikelijk cliché praatje, benadrukt om de tweede helft scherp te starten en met name de voorzetten vanaf de zijkant te voorkomen. U raad het al…. de tweede helft is nog geen drie minuten oud en de bal ligt al in het mandje, 1-1. Een domper voor ons. In de periode hierna volgt een spelbeeld zonder noemenswaardige kansen. Beide teams maken hierin gebruik van hun drie wisselmomenten (Jeffrey, Jordy en Jurre komen in het veld voor respectievelijk Bjorn, Lars en Bjarne).
Er volgt een enerverende slotfase. Een kwartier voor tijd is het Lars die uit een hoekschop de bal voor zijn voeten krijgt. Met een uiterste krachtinspanning weet hij een schuiver te produceren. Deze belandt helaas net aan de verkeerde kant van de paal. Tien minuten voor tijd wordt Aron gevloerd in de vijandelijke zestien, sportpark Noordhout schreeuwt om een penalty maar de leidsman wuift het gedecideerd weg. Vervolgens moet Tygo zichzelf nog een keer strekken als een dwarrelbal naar de kruising vliegt. Het slotakkoord is voor Robbie. Wederom wordt hij vrij gespeeld aan de rechterflank. Eenmaal in de vijandelijke zestien weet hij even geen raad met de vrijheid die hem wordt geboden. Wat volgt is voor eenieder nog steeds een raadsel.
Al met al een terecht gelijkspel. Een gelijkspel wat ons perspectief en vertrouwen geeft voor de komende weken. Met MOC’17 en Arnemuiden staan er namelijk twee belangrijke wedstrijden op het programma. We hopen onze trouwe supporters weer in groten getale te mogen begroeten. Hopelijk tot dan!
