Na weken van voorpret, het voorzichtig voorbereiden van de stramme spieren en het ophalen van vele herinneringen was het zaterdag dan eindelijk zo ver. Wederom mochten we aantreden in de finale van de nacompetitie. De eerste wedstrijd in 2007 werd met 1-0 gewonnen door Seroos, en na lang plannen volgende nu eindelijk de return.

 

Trainer Marcel had al enkele tactische tips in de app geplaatst en bleek zich ook ontwikkelt te hebben als trainer. Waar hij vroeger altijd riep dat diepte voor breedte gaat, blijkt het toch echt diepte voor breedte te zijn. ‘Kijk maar naar het Nederlands elftal wat je anders krijgt’.

 

De toon was gezet. Ruim voor 12 uur was dan ook bijna iedereen aanwezig. En dat kwam goed uit. Want niet alleen konden de eerste herinneringen opgediept worden, maar enkele spelers bleken ook weinig indruk te hebben gemaakt in 2007 aangezien de trainer toch wat namen kwijt was. Na een voorstelrondje was het wachten op vedette Alex, die om 12:10 arriveerde alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Sommige dingen veranderen nooit.

 

Eindelijk konden we de bestuurskamer in. Dat duurde even omdat René niet meer precies wist waar deze was, maar uiteindelijk zaten we om 12:15 uur aan de broodjes kaas en ham. Marcel begon met een inventarisatie van de fitheid, maar na 5 keer ‘ik ben fit maar het kan ook na 1 minuut klaar zijn’ bleek dit niet heel waardevol. Alleen David liet zich horen. Hij had vernomen dat er 2 keer 30 minuten zou worden gespeeld, terwijl hij 2 keer 45 echt wel het minimum vond. Aangezien hij de enige bleek die dat een goed idee vond bleef het echter toch bij 60 minuten wedstrijd.

 

Daarna volgende een gepassioneerde bespreking van Marcel waarin hij ons toch echt duidelijk wilde maken dat voetbal heel simpel is. Het is een kwestie van de bal naar de spits schieten en die moet ze erin schieten. Marcel herhaalde nog maar eens dat hij niet op de van Gaal manier wilde voetballen en het was al snel helder dat achterin rondspelen niet gewenst was. Net als in 2007 werd er aandachtig geluisterd en geknikt.

 

Toen werd het tijd om de indrukwekkende cv van Marcel en zijn presentaties voor de scheidsrechterscommissies door te nemen. Voor de zekerheid werd René door Frank ingeschakeld als bewaker van Marcel tijdens de wedstrijd. Ondertussen kregen steeds meer spelers het gevoel dat de fitheid en kwaliteiten van 2007 nog steeds in de benen zat. Qua humor, brullen van Patrick, droge opmerkingen van David en tegendraadse aanvullingen van Schoe op de bespreking leek er ook niets verandert.

Uiteindelijk werd het tijd om naar de kleedkamer af te zakken. Uiteraard had Han alle shirtjes keurig klaargelegd, iets wat de meeste spelers niet meer gewend zijn bleek uit de reacties. De veldspelers mochten in het prachtige shirt van Seroos 1 spelen. Inclusief jubileumlogo en over het algemeen minimaal 1 maat te klein. En voor de keepers was Han het museum ingedoken en had hij de keepershirts van het seizoen 1999/2000 opgeduikeld. Na lang omkleden om de duur van de warming up maar te beperken, werd het eindelijk tijd voor de wedstrijd. Voor een bijna volle tribune werd het veld betreden en de spanning kwam stiekem toch op de benen te staan Scheidsrechter Toorenaar was afgereisd uit Heinkenszand om ook de return tot een goed einde te brengen. Na zijn beginsignaal was het toch weer even wennen voor sommige spelers, een bal aanraken was voor sommigen duidelijk al even geleden. Al liet Seroos wel vanaf minuut 1 zien wat de intenties waren door vanaf het begin 1 op 1 te spelen achterin.

De eerste opwinding kwam na ongeveer 15 minuten toen Rudy de bal kreeg. Hij had geen bal aangeraakt sinds hij 10 jaar terug stopte met voetballen, en ondanks dat hij enorm fit is bleek zijn kuit dat balcontact toch niet aan te kunnen. Het betekende de eerste wissel en het eerste werk voor inval verzorger Jos deze wedstrijd. Patrick mocht zijn plek innemen en mocht samen met neef Bernado de rechterkant voor zijn rekening nemen.

 

Vlak daarna werd een prachtige aanval over vele schijven afgerond door Jeroen, maar ook de grensrechter van Veere stond op scherp. Op de bank was helder dat dit een geheel onterecht vlagsignaal was, maar Marcel wist zich te beheersen en vertrouwde erop dat dit slechts het begin was van goals van Seroos.

Seroos zette inderdaad door en niet veel later waren het de spelmakers van weleer die alsnog de 1-0 lieten aantekenen. Bas Rooze bediende Alex de Visser en die schoot de bevrijdende 1-0 binnen tot groot verdriet van Veere-keeper René Bil. En tot grote vreugde van het publiek, dat zich overigens de hele wedstrijd liet horen. Zelden een wedstrijd gezien met zoveel beleving (en medeleven) vanaf de tribune!

 

In de rust bleken er genoeg vrijwilligers voor een wissel. Met name de hamstrings bleken toch in wat mindere vorm dan vooraf gedacht. Gelukkig kwam er nog versterking uit Amsterdam. Esra de Korte moest ’s ochtends daar nog cursus volgen, maar is daarna als een speer naar Zeeland gereden om de 2e helft te kunnen spelen. Samen met Arnold kwam hij het middenveld versterken, terwijl ‘shotter’ Dre in de spits erbij kwam.

Seroos bleek qua fitheid een voorsprong te hebben op Veere en had ook nog eens de wind mee, waardoor Veere het steeds moeilijker kreeg. Na een prachtige pass van achteruit van Frank was het Alex die met een geweldige aanname zichzelf lanceerde en alleen op de keeper af kon gaan. Hij omspeelde die en zette de 2-0 op het scorebord.

 En nog geen 5 minuten later was het nestor Willem Jan Schoe die een corner van Patrick op waarde wist te schatten. Op de foto’s is te zien dat het met de sprongkracht nog steeds prima gesteld is, de kopbal was ook prima naar de grond en dat betekende de 3-0.

Daarna was de concentratie even weg en in de 45e minuut maakte Veere de 3-1. Volgens Schoe was het minimaal 3 meter buitenspel, maar arendsoog Han Wondergem zag dat heel anders en hield de vlag naar beneden. Ook na de wedstrijd bleef deze discussie overigens onbeslist, maar de 3-1 stond wel op het bord.

 

Marcel greep keihard in en wisselde direct keeper Jerry. Ondanks zijn eerdere reddingen en dat hij met gevaar voor eigen benen de 1e helft nog een goal voorkwam met een sliding buiten de 16. Deze wissel leidde direct tot een schokeffect, want een paar minuten later stond direct de 4-1 op het bord. Esra stak Patrick weg op rechts (die nog steeds heel hard kan rennen langs die flank) en die wist de bal bij Alex te bezorgen die zijn 3e goal aan liet tekenen. Daarmee liet onze vedette ook direct zien waarom hij later aan mag komen dan de rest en waarom er braaf op hem gewacht wordt.

 

De laatste tien minuten stond in het teken van de backs van Seroos. Waar Ross lekker doorschoof, Schoe alleen coachte: ‘speel mij niet aan’ en David helemaal niet meer kon praten mochten zij het werk opknappen. Het centrum lag volledig open, maar Do en Jasper lachen daarom. Zij dekten 4-5 spelers van Veere af en liepen alle gaten zonder problemen dicht.

 

Zo eindigde de return in een 4-1 overwinning voor Seroos en kon wederom een feestje worden gevierd. In de kleedkamer was het dan ook meer dan gezellig en uit de interviews van Schoe na de wedstrijd bleek wel hoe eenieder had genoten van deze wedstrijd.

 

Maar ook het bezoek aan de kantine was geen straf. Sommigen waren hier al jaren niet geweest, maar de rondjes bier wenden snel. Dre was niet weg te slaan, Jerry vond ook al snel een mooi plekje en Jeroen de Reus kreeg zelfs nog de microfoon. Hij kon helaas niet meespelen, maar was er wel bij als sfeermaker. Iets wat hij bijzonder goed kan. In de kantine gaf hij nog één keer een geweldige Jambers-imitatie, waar we in 2007 in de bus op de terugweg zo vaak van hebben genoten.

 

De zondag stond vooral in het teken van de spierpijn en bij sommigen ook de kater. Maar in de groepsapp was iedereen eensgezind: het was alsof de tijd had stilgestaan. Het was een prachtige ervaring, waar alle spelers enorm van hebben genoten. Een prachtig initiatief om  het 75-jarig bestaan mee af te trappen, waarvoor we de jubileumcommissie ook zeer voor willen bedanken. Als deze aftrap van het jubileum de toon zet, gaan we een prachtig jaar tegemoet. Seroos 2007 houdt zich aanbevolen voor een volgende jubileum wedstrijd.

En Cees Houtepen kan ook gerust zijn. Na zaterdag is duidelijk dat er bij spelersnood nog wel wat spelers beschikbaar zijn om Seroos 1 te versterken.

 

Opstelling Serooskerke:

Jerry Holmes (Jacco Gideonse/45); Rudi Geerse (Patrick van de Putte/15), Willem Jan Schoe, Frank Rooze ©, Jasper Wilderom; Bernado Wattel, David Dekker, Bas Rooze (Esra de Korte/30), Jan Willem Francke (Arnold Schreij/30); Jeroen Geerse (Andre Brouwer/30) en Alex de Visser.

 

Met dank aan Bert Riemens zijn er ook foto’s van de wedstrijd, deze zijn hier te zien.